29 Μαρτίου, 2024

Φωτεινή Καλπάκη: Ο ήρωας χωρίς όνομα…

0

Απόψεις… με Άποψη

Δε ξέρω πως σε λένε, ίσως Ανδρέα απ’ το ανδρεία, ίσως Σωτήρη απ’ το το σωτηρία, ίσως Φώτη απ’ το φως.

Όπως κ αν σε λένε άνθρωπε μου, καλέ μου άνθρωπε…
Που μπήκες στο πυροσβεστικό σώμα στα 20 σου με σκούρα μαλλιά κ τώρα γκρίζαραν απ’ το άγχος, τη σκοτούρα, την επιβίωση του μεροκάματου.

Καλέ μου άνθρωπε των 750 ή 900 ευρώ που έγινες πυροσβέστης κ όχι γραφιάς ενός υπουργείου.
Για να σώζεις το σπίτι, τα ζώα, τα δένδρα, τη φύση κ τον άνθρωπο. Καλέ μου άνθρωπε που στο πρόσωπο σου είναι χαραγμένη όλη η δύσκολη ζωή και καθημερινότητα σου. Καλέ μου άνθρωπε που βαστάς τα δάκρυα σου, το πιο ακριβό ύδωρ στον κόσμο. Καλέ μου άνθρωπε ατρόμητε, ακούραστε εργάτη. Καλέ μου άνθρωπε γενναίε κ μεταξωτέ.

Σε ευχαριστούμε που βάζεις τον εαυτό σου στον κίνδυνο, το φόβο σου στη τσέπη της στολής σου, βάζεις τα αρβυλάκια σου σήμερα κ τα βγάζεις μετά από ένα 24ωρο που δε σε ρώτησε κάνεις πώς νιώθεις, αν κουράστηκες, αν θες νερό, αν πεινάς, αν σου λείπει η γυναίκα σου κ το παιδί σου.

Καλέ μου άνθρωπε μη σταματάς να βοηθάς τον άνθρωπο που μόνο εσένα έχει κ σε περιμένει σα Θεό του έξω απ’ το σπίτι του. Μη σταματάς να είσαι ο ήρωας χωρίς όνομα κ ας σε χαρακτηρίζουν οι αχρείοι άεργοι φελλοί της εξουσίας γέροντα κ τεμπέλη.

Καλέ μου άνθρωπε σου φιλώ το σκαμμένο σου μέτωπο με αγιοσύνη κ ευγνωμοσύνη.

Αν με ρωτούσε η χρονομηχανή της ζωής μου που θα έδινα χρόνια απ’ τη ζωή μου αν μου περίσσευαν;
Σε σένα θα τα έδινα καλέ μου άνθρωπε, βουρκωμένε κ υπέροχε.

Είσαι ο πατέρας που δεν έχω. Είσαι ο καλός συγγενής που δεν έχω. Είσαι το πρότυπο του άνδρα που εκλείπει. Είσαι ο λόγος που βγαίνω στο δρόμο κ φωνάζω για τα δικαιώματα σου. Είσαι ο λόγος που στοχοποιούμε κ μαλώνω με άκαρδους κυρ Παντελήδες που αναθεματίζουν που σε πληρώνουν αλλά πληρώνουν τη γνωστή δυναστεία 100 χρόνια τώρα αγόγγυστα.

Είσαι ο λόγος που σήμερα νιώθω λίγο περήφανη που ζω ακόμα εδώ γιατί είσαι κάπου εκεί έξω εσύ.

Καλέ μου άνθρωπε έχεις το μπόι του Ψηλορείτη, κάπου 2.456 μέτρα. Και το βουνό, όσοι ανέμοι κ καταιγίδες κ αν το δέρνουν, εκεί πάντα στέκει, βρεγμένο, αγέρωχο, έρμο και περήφανο.

Κι όταν πάρεις τη σύνταξη σου να λες με καμάρι στα εγγόνια σου πως έσβηνες πυρκαγιές
με πενιχρά μέσα σα λιοντάρι κ δεν πέρασες ούτε μια μέρα χωρίς να μη κάνεις καλό στην κοινωνία.

Καλέ μου άνθρωπε….

Update

(ο κύριος αυτός με ενημέρωσαν, είναι εθελοντής πυροσβέστης στο κλιμάκιο του Κρυονερίου.)

Αυτό κ μόνο δείχνει πόσο βαθιά ψυχή είναι, να σβήνει φωτιές εθελοντικά, να δίνει αυτός αξία στη στολή κ όχι η στολή σε εκείνον. Το όνομα του Παναγιώτης, για τους φίλους του Ο ΝΟΤΗΣ.

  • Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του podemos.gr

About Author

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *