Γιάννης Μοίρας: Τίτλοι τέλους!

ΑΝΤΕ, ΧΡΟΝΙΑΡΑ ΜΕΡΑ ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΩ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟΣ – ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΣ!

Ο Μητσοτάκης που λέτε λοιπόν καλές μου φίλες και καλοί μου φίλοι, είναι ο μπροστινός αυτή τη στιγμή ενός οργανωμένου κυκλώματος νομής των ίδιων συμφερόντων στο οποίο συμμετέχουν, πέρα από τον ίδιο και το σόι του, πιράνχας του κακώς εννοούμενου επιχειρείν, όπως εκείνα στον χώρο της Ενέργειας, ξένα funds με γερές άκρες εδώ στην Ελλάδα, όπως εκείνα που διοργανώνουν καθημερινά εκατοντάδες ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς ακινήτων σε βάρος αδύναμων οφειλετών και όλη εκείνη η αλυσίδα του γραβατωμένου υποκόσμου, που συνδέει άρρηκτα κράτος με παρακράτος και μαζί αυτά τα δύο με τη Δικαιοσύνη -εντός ή εκτός εισαγωγικών η τελευταία. Μιλάμε για μία κανονική οικονομικοπολιτική μαφία, που όμοιά της δεν έχει εμφανιστεί, ούτε στα παλιά λατινοαμερικανικά καθεστώτα της διαφθοράς και της διαπλοκής, ούτε σε κρυμμένες γωνιές των Βαλκανίων και της νοτιοανατολικής Ευρώπης όπου νόμος είναι η παρανομία.

Ποιοι είναι όλοι αυτοί και τι είναι διατεθειμένοι να πράξουν προκειμένου να μην χάσουν από τα χέρια τους την εξουσία, την πάσης μορφής εξουσία, φαίνεται από τις συστηματικές παρακολουθήσεις πολιτικών, δημοσιογράφων και άλλων προσώπων, τις προκλητικές αποφυλακίσεις καταδικασμένων παιδεραστών τύπου Λιγνάδης και των κάθε λογής Φουρθιώτηδων, το οργανωμένο θάψιμο της δολοφονίας Καραϊβάζ και οι παραγγελίες συμβολαίων θανάτων και σε βάρος του Βαξεβάνη και φυσικά η συνολική στάση απέναντι σε όλα τα προηγούμενα από τα εξαγορασμένα ΜΜΕ και από διεφθαρμένους δημοσιογράφους.

Λένε και γράφουν ορισμένοι, ότι τελείωσε η χρήση του Κυριάκου και τώρα, όλο το κύκλωμα που περιγράφεται παραπάνω, πηγαίνει για άλλα και για άλλους. Ανοησίες! Καταρχήν, ο Κυριάκος -ή Κοριάκος κατά το ορθότερον- είναι από τους σημερινούς επικεφαλής αυτού του κυκλώματος. Αν τον πέσουν, θα τους την πέσει, Κράτα με, να σε κρατώ.

Δεύτερον, αν ισχύει, που πράγματι ισχύει δηλαδή, ότι ανάμεσα σε πολλά του άλλα χαρακτηριστικά ο Κυριάκος είναι ένας ανέμελος, ανεύθυνος, ασόβαρος, άμυαλος, πολιτικά άμπαλος και στο τέλος της γραφής, ένας πνευματικά και συναισθητικά ελλειμματικός και μειονεκτικός τύπος και ένας λειτουργικά ηλίθιος (Hellooooo!!!), είναι ένα τεράστιο στοίχημα για το κύκλωμα για το οποίο συζητώ, να μας επιβάλλει όλη αυτή την ιλαρότητα, τη φαιδρότητα και την αθλιότητα ως το καλύτερο βιογραφικό της χώρας, τα καλύτερα αγγλικά της χώρας, το καλύτερο life style της χώρας, το καλύτερο κορμί της χώρας, τον καλύτερο γκόμενο της χώρας, την πιο εγγυημένη λύση πολιτικής σταθερότητας της χώρας. Ξέρεις τι πανηγυρική, σίγουρη και διασταυρωμένη -για το κύκλωμα για το οποίο συζητώ- επιβεβαίωση του χειρότερου ραγιαδισμού μας είναι φίλη μου και φίλε μου να έχουμε ως πρωθυπουργό μας αυτό το πρά(γ)μα;

Θα φύγει λοιπόν; Είτε ήσυχα, είτε με πάταγο; Είτε οικειοθελώς, είτε αναγκαστικώς;

Από τη μία μεριά υπάρχουν οι “έγκυροι” και “έγκριτοι” πολιτικοί οιωνοσκόποι, οι οποίοι μεταξύ μίας ελαφριάς σαλάτας και ενός δροσιστικού aperitivo από τον παράδεισο στον οποίο διακοπάρουν, μας προσφέρουν ένα χαλαρωτικό μασάζ ότι σπουδαίες πληροφορίες και ακόμη πιο σπουδαίες συνομιλίες οδηγούν στο σίγουρο συμπέρασμα ότι ο Κούλης πέφτει.

Από την άλλη, είμαστε, είστε και είναι, εγώ, εσύ, αυτός, αυτή και πολλές άλλες και πολλοί άλλοι παρέα μας, που παρατηρούμε μεν στον περίγυρο της κοινωνικής μας καθημερινότητας έναν διάχυτο εκνευρισμό και μία διάχυτη κούραση από τον περισσότερο κόσμο, αλλά συνεχώς και διαρκώς ακούς και μία καταληκτική φράση που αναφέρει ότι “να δεις στο τέλος πως θα ξαναβγεί αυτός ο μαλάκας!” Συγγνώμη για την λέξη, αλλά έτσι εκφράζεται ο πραγματικός κόσμος. Μην μου πείτε ότι δεν έχετε ακούσει όχι μόνο τη λέξη, αλλά κυρίως όλη αυτή την ολοκληρωμένη πρόταση έστω και μία φορά! Μιλάμε για μία κοινωνία παραδομένη στο δικό της δράμα και στον βούρκο των αλλονών.

Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά, καραδοκεί και ο ένας και μοναδικός χουντομάκης. Χτενισμένος, γραβατωμένος, φαινομενικά ήρεμος, φαντάζει -και όμως ΔΕΝ είναι!- λιγότερο επικίνδυνος και προκλητικός από τους Γεωργιάδη και Πλεύρη. Και όμως, αυτό το αμετανόητο πολιτικό τέκνο χουντικών, φασιστών, ρατσιστών, έχει στα δικά του χέρια μέσα την εκλογική διαδικασία και τις εκλογικές προετοιμασίες. Στην αγκαλιά του κρατάει την κάλπη ο χουντομάκης και ας έρθει ο πρώτος αφελής να μου πει πως θα σταματήσει τυχόν καλπονοθείες εντός της Ελληνικής Επικράτειας ή στο Εξωτερικό ο θητείας τριών εβδομάδων υπηρεσιακός υπουργός Εσωτερικών που με τον έναν, ή με τον άλλον τρόπο, δικό τους θα είναι και πάλι. Απλώς να θυμίσω τι έχει κατά καιρούς πει σε δημόσια θέαση και ακρόαση ο χουντομάκης, ο οποίος πάντοτε ξέρει καλά τι λέει και σπανίως του ξεφεύγουν άστοχες κουβέντες: .- “Θα λάβουμε όλα τα αναγκαία μέτρα για να μην επιστρέψουν ποτέ ξανά οι ελλαττωματικές ιδέες της Αριστεράς”. .- Δεν θα τους παραδώσουμε (σ.σ.: στην Αριστερά), ό,τι οι πρόγονοί μας (σ.σ.: χίτες, ταγματασφαλίτες και ο “Εθνικός” Στρατός του Βαν Φλιτ), κέρδισαν κάποτε με τα όπλα.

Σύντροφοι έχουμε πρόβλημα, όχι ως κόμμα αλλά ως κοινωνία και καλό είναι να κατεβαίνουμε από σήμερα και μετά από το ροζ συννεφάκι, διότι ενδέχεται να πέσουμε και μάλιστα από μεγάλο ύψος. Ο Αλέξης είναι πολύς, αλλά μόνος του δεν φτάνει για τα πάντα. Και αν πιστεύουμε ότι το ματσάκι κερδιέται (sic) αν βγούμε τελευταία στιγμή σε πέντε κανάλια και μας την πέφτουν ταυτοχρόνως δέκα, τότε το καράβι είναι που το αρμενίζουμε στραβά, ο γιαλός ίδιος παραμένει. Δύο-τρία ψηφαλάκια παραπάνω, λόγω τόνωσης της αναγνωρισιμότητας, μπορεί να πάρεις φίλε πολιτευτή και φίλη πολιτεύτρια, αλλά με το κεφάλι κατεβασμένο μπορεί στο τέλος να αποσυρθεί η ομάδα στα αποδυτήρια. Δεν εκφράζομαι με ηττοπάθεια, εκφράζομαι με ειλικρίνεια και όποιος/α θέλει ας ακούσει. Καμπάνες κρούω, ούτε καν καμπανάκια, αναλαμβάνοντας το ρίσκο να χαρακτηριστώ ως ο Κουασιμόδος της συντροφιάς.

Οι εκλογές είναι μία ανάσα κοντά. Όποιος δεν το βλέπει, χρειάζεται γυαλιά. Ο χρόνος είναι ελάχιστος. Αν δεν λιώσουμε το κορμί μας και την ψυχή μας να το πάμε πανελλαδικά πόρτα-πόρτα, τότε αλληλούια. Και από επιχειρήματα, δεν χρειάζονται σοφιστείες. Απλά πράγματα, Όπως για παράδειγμα, ότι όλοι οι κλέφτες και μαζί τους στην κεφαλή το μητσοτακέικο έχουν επί δεκαετίες κατακλέψει τη χώρα, την πήγαν σε μνημόνια, τώρα ξανά ροκανίζουν ό,τι έχει απομείνει και ότι αυτοί ακριβώς οι κλέφτες και το μητσοτακέικο, τρία χρόνια ολόκληρα έχουν λυσσάξει να βρουν αν και μήπως ο Αλέξης, στέλεχός του, ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, έχουν έστω και για μία στιγμή βουτήξει το δάχτυλο μέσα στο μέλι και παρ’ όλες τις μηχανορραφίες και τις συνομωσίες του παρακράτους τους μαζί με κράτος, δεν έχουν καταφέρει να βρουν το παραμικρό.

Αυτά και χατζηπαναγιά!!!

About Author