Γιάννης Μοίρας: Έλα να ξεμαρμαρώνουμε όλες & όλοι σιγά σιγά !!!

Θυμάστε που είχε φύγει η Ντόρα από τη Νέα Δημοκρατία για να φτιάξει τη Δημοκρατική Συμμαχία, αλλά την ίδια στιγμή έμενε πίσω μαζί με τον Σαμαρά ο Κυριάκος; Δεν θα το πιστέψετε λοιπόν, αν και το είδατε στις οθόνες των τηλεοπτικών σας δεκτών, αλλά ενώ ο Κώστας Καραμανλής ο Β’ “πυροβολούσε” -υποτίθεται- πολιτικά σε βάρος του Κυριάκου από τα Ανώγεια, ο Κυριάκος πήγαινε… εις τα Σέρρας, αγκαλιά με τον Κώστα Καραμανλή τον Γ’ του Αχιλλέα. Μάλιστα, ο τελευταίος είπε περιχαρής on camera στον αρχικοριό-πρωθυπουργό: «Κύριε πρόεδρε, καλώς ήρθατε στην πόλη των Σερρών, καλώς ήρθατε στη γενέτειρα του Κωνσταντίνου Καραμανλή και θέλω να γνωρίζετε ότι όλοι οι Νεοδημοκράτες είμαστε μία γροθιά μαζί σας, για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε, με ομοψυχία κυρίως και με ενότητα, τα μεγάλα προβλήματα του τόπου, αλλά και όλοι οι Έλληνες». Έτσι, για να μην σας δημιουργείται καμιά αμφιβολία φίλες και φίλοι τι γίνεται και τι συμβαίνει πραγματικά!

Αθώοι σε βαθμό επιπολαιότητας, ορισμένες συντρόφισσες και ορισμένοι σύντροφοι πιστεύουν και εύχονται πως τάχα, ο μαρμαρωμένος βασιλιάς Κώστας Καραμανλής ο Β’ ξύπνησε από τον δωδεκαετή του λήθαργο και τώρα, είναι έτοιμος να επανακαταλάβει την αυτοκρατορία της Δεξιάς, διώχνοντας τους σφετεριστές του θρόνου Μητσοτάκηδες. Και ότι το κάνει για καλό, επειδή ξεσηκώθηκε το θεσμικό και δημοκρατικό είναι του, το μέσα του, το σώψυχό του, με τα αίσχη των υποκλοπών και των παρακολουθήσεων τα οποία αποδεδειγμένα πλέον χρεώνονται απευθείας στον αρχικοριό-πρωθυπουργό. Έστω κι αν η επανακατάληψη θα γίνει όχι για να επιστρέψει ως πρόεδρος του κόμματος και υποψήφιος για την πρωθυπουργία ο ίδιος, πού δυνάμεις για τέτοια κούραση, αλλά σε όφελος της επερχόμενης αυτοκράτειρας Όλγας, θυγατρός Ιωάννη Κεφαλογιάννη, πρωτανιψιάς -αυτό είναι το πιο σημαντικό- Βαρδή Βαρδινογιάννη.

Μισό λεπτό συντρόφισσες και σύντροφοι, διότι σε εσάς κυρίως απευθύνομαι, έτσι για να “ζυμωθούμε” λίγο πολιτικά.

– Ξεμαρμάρωσε μήπως ο Κ.Κ. ο Β’ μπροστά στο πλιάτσικο σε βάρος της κοινωνίας και του καταναλωτή, με τις παράλογες και ληστρικές αυξήσεις τιμολογίων και τιμών σε Ενέργεια, καύσιμα, τρόφιμα, με άμεσα ωφελημένους τα γνωστά καρτέλ των οργανωμένων συμφερόντων; Πολλαπλασιασμό της κερδοφορίας της ανακοίνωσε το τελευταίο διάστημα η Motor Oil για παράδειγμα.

– Ξεμαρμάρωσε ο μαρμαρωμένος όταν η χώρα μας επισήμως κατετάγη και κατατάσσεται στην 1η θέση θανάτων από COVID ανά εκατομμύριο πληθυσμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση;

– Ξεμαρμάρωσε από το όργιο απευθείας αναθέσεων σε πολιτικούς ημετέρους και κλειστών διαγωνισμών, συνολικού ύψους €7,5 δισ. μέχρι τώρα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων;

– Ξεμαρμάρωσε άραγε, εκείνος που οι Κουρτάκηδες περιγράφουν σε tweets τους ως δήθεν “φιλορώσο”, όταν ο Μητσοτάκης δεν αποφάσισε απλώς να θέσει τη χώρα μας σε έναν άξονα απέναντι στους Ρώσους εισβολείς στην Ουκρανία, θέση με την οποία συμφωνούμε κατά βάσιν φαντάζομαι οι περισσότεροι και οι περισσότερες, αλλά έβαλε την Ελλάδα στην πρώτη γραμμή των άμεσα εμπλεκομένων, με την αποστολή οπλισμού, άλλοτε κρυφή κι άλλοτε φανερή; Οπλισμός, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω να αναφερθεί αυτό, αφαιρέθηκε από ευαίσθητες περιοχές της ανατολικής νησιωτικής παραμεθορίου μας.

– Ξεμαρμάρωσε όταν Φουρθιώτηδες κλωτσούσαν πόρτες και εισέβαλλαν σε γραφεία υπουργών απειλώντας τους;

– Ξεμαρμάρωσε στα €82 εκατ. χαρισμένα λεφτά του Δημοσίου προς τα κανάλια και τα ΜΜΕ των “νταβατζήδων” -‘σύ είπας Κώστα- υπό το πρόσχημα της πανδημίας;

– Ξεμαρμάρωσε όταν Μητσοτάκης-Μενδώνη έβαλαν στο Εθνικό Θέατρο από το παράθυρο τον Λιγνάδη και τον υπερασπίζονταν ακόμη και τη στιγμή που εξαπολύονταν εντός της σφαίρα της δημόσιας συζήτησης και των δημόσιων αποκαλύψεων τα πρώτα τροχιοδεικτικά βλήματα αναφορικά με τις κατηγορίες σε βάρος του για βιασμούς ανηλίκων; Πόσο μαρμαρωμένος μπορεί να μένεις άραγε όταν ο πρόεδρος του κόμματος σου και πρωθυπουργός συγχρωτίζεται διαρκώς φιλικά, κοινωνικά, πολιτικά με αποδεδειγμένους παιδοβιαστές, Δημήτρη Λιγνάδη και Νίκο Γεωργιάδη; Ή μήπως ξεμαρμάρωσε όταν η άδικη Δικαιοσύνη αφήνει τους Λιγνάδηδες, αν και καταδικασμένοι παιδοβιαστές, να κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας;

– Ξεμαρμάρωσε όταν για το αποδεδειγμένο, διεθνών μάλιστα διαστάσεων, σκάνδαλο Novartis, η κυβέρνηση κατασκεύασε το σενάριο της δήθεν σκευωρίας και εξαπέλυσε πολιτικές -διά μέσου δικαστηρίων- διώξεις σε βάρος πολιτικών προσώπων (Παπαγγελόπουλος), δικαστικών (Τουλουπάκη) και δημοσιογράφων (Παπαδάκου και Βαξεβάνης), με αποτέλεσμα να ξεσηκωθούν σάλος και ταραχή μέχρι και στην Ευρώπη;

– Ξεμαρμάρωσε για το Ορούτς Ρέις, την Turkaegean, την Αγιά Σοφιά, τις καταστάσεις που δημιουργεί ο Αττίλας, απούσας της Ελλάδας, σε Αμμόχωστο και Κύπρο;

– Ξεμαρμάρωσε όταν η κυβέρνηση άφησε πέρσι τη βόρεια-βορειοανατολική Αττική να σιγοκαίγεται επί μέρες, με ανέμους δύο, το πολύ τριών μποφόρ, μόνο και μόνο για να μένει εγκλωβισμένο εκεί ένα μεγάλο μέρος του υπάρχοντος δυναμικού του Πυροσβεστικού Σώματος και να αφεθεί εντελώς ανυπεράσπιστη η Βόρεια Εύβοια στο σύνολό της;

– Ξεμαρμάρωσε όταν ο Μητσοτάκης προήγαγε και ανήγαγε στις ύπατες θέσεις τους πρωταίτιους για την τραγωδία στο Μάτι, τους Τσουβάλα (Αστυνομία) και Κολοκούρη (Πυροσβεστική), ανταμείβοντας τους πολιτικά προφανώς για τον πολύνεκρο όλεθρο που ο ίδιος και τα διαπλεκόμενα-διεφθαρμένα ΜΜΕ χρέωσαν κατ’ αποκλειστικότητα σε Τσίπρα και Δούρου;

Ή μήπως είχε ποτέ του ξεμαρμαρώσει για τα δεινά της Ελλάδας με τα μνημόνια, για τα οποία η δική του κυβέρνηση, η κυβέρνηση Παπανδρέου, η κυβέρνηση Παπαδήμου και η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχαν την κύρια και τη βασική ευθύνη, για τα “Γερούν γερά” και για τα “βάστα Σόιμπλε”; Ναι, κάποια στιγμή είχε για λίγο ξεμαρμαρώσει σε μία ομιλία, αλλά για να στρέψει την κριτική του προς την κατεύθυνση της κυβέρνησης Τσίπρα που βάλθηκε και που τελικώς επέτυχε να σώσει τη χώρα, πρόσκαιρα έστω διότι η μεγάλη καταστροφή έπεται τώρα με αυτή την κυβέρνηση που έχουμε.

Ή μήπως είχε έστω και για μία στιγμή ξεμαρμαρώσει για να επιβεβαιώσει το αυταπόδεικτο, ότι ο Τσίπρας πέτυχε μία αξιολογητικά επωφελή συμφωνία στις Πρέσπες, συνεχίζοντας πάνω στη γραμμή Βουκουρέστι 2008, τη γραμμή Καραμανλή-Μολυβιάτη δηλαδή, σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων (erga omnes) και για όλες τις χρήσεις; Όχι! Έκανε τον ανήξερο όταν Μητσοτάκης μαζί με Χρυσή Αυγή και ολόκληρο τον εσμό της ακραίας και άκρας Δεξιάς κραύγαζαν για μία δήθεν “εθνική προδοσία”, εξαπολύοντας μάλιστα μέσω νεοχιτών επιθέσεις πυρπόλησης οικιών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, ξεμαρμάρωσε παραμονή της ψήφισης της συμφωνίας, για να εκδώσει μία γραπτή δήλωση σύμφωνα με την οποία:

«Η κριτική της Νέας Δημοκρατίας για την προκείμενη συμφωνία είναι ισχυρή και πλήρως τεκμηριωμένη. Ιδίως μάλιστα όταν η όλη διαπραγμάτευση έγινε υπό όρους αδικαιολόγητης βιασύνης και όταν, προφανώς, άλλοι είναι εκείνοι που επείγονται για την διευθέτηση του θέματος. Οπωσδήποτε όμως όχι η Ελλάδα.

Τέλος, όφειλε η Κυβέρνηση να σεβαστεί την ευαισθησία και να αφουγκραστεί τις εύλογες ανησυχίες της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, αλλά και να διαμορφώσει με δική της πρωτοβουλία συνθήκες στοιχειώδους εθνικής συνεννόησης. Δεν είναι επιτρεπτό εθνικά θέματα τέτοιας σημασίας να οδηγούν σε οξύτητα που ευνοεί διχαστικό κλίμα».

Οι δικοί του, διέδιδαν μάλιστα αστείες αιτιάσεις υπό τη μορφή διαρροών, ότι η γραμμή του Βουκουρεστίου ήταν μεν υπέρ μίας σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό, ο οποίος γεωγραφικός προσδιορισμός όμως δεν ήταν αναγκαίο να περιέχει τον όρο Μακεδονία!!!

Ή μήπως ξεμαρμάρωσε ποτέ όταν ο Σαμαράς μάζεψε όλους εκείνους που επί εποχής Καραμανλή (της δικής του εποχής δηλαδή) «δεν θα τους επιτρεπόταν ούτε να περάσουν έξω από τη Ρηγίλλης», μετατρέποντας τη ΝΔ σε μία σύνθεση ΕΠΕΝ και ΛΑΟΣ;

Τόση μαζεμένη συνέπεια!!! Ξεμαρμαρωμένη μάλιστα…

Η ομιλία Καραμανλή στα Ανώγεια ήταν ένας ακόμη χρησμός, από εκείνους που συνηθίζουν πολλοί από τους διάφορους πρώην. Πλατύς και απλωμένος μεν φρασεολογικά ο χρησμός, αλλά όχι με τον Μητσοτάκη ακριβώς πάνω στο σταυρό του σκόπευτρου. Η κυβέρνηση διά του εκπροσώπου της αναφέρει ότι ο Καραμανλής είπε στα Ανώγεια όσα πάνω-κάτω λέει για τις υποκλοπές και ο Μητσοτάκης. Σε μία διασταλτική θεώρηση, μπορεί κανείς να πει ότι μπορεί να ευσταθεί εν μέρει ο ισχυρισμός του εκπροσώπου. Και το περιθώριο, το άφησε ο ίδιος ο Καραμανλής με τη γενικότητα των όσων είπε. Τα όσα είπε, αποτελούσαν μία φωτογραφία, ούτε καν καθαρή, δεν περιείχαν ονόματα και επώνυμα. Επίσης, δεν γίνεται άλλα να λες στα Ανώγεια και άλλα να ψηφίζεις μέσα στη Βουλή!

Κατά τα άλλα, κρίνεται ως ρεαλιστική η άποψη ορισμένων αναλυτών ότι η ομιλία Καραμανλή στα Ανώγεια, μπορεί να ερμηνευτεί και ως μία ευφυής κίνηση αποσυμπίεσης της κοινής γνώμης εντός του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και συσπείρωσης της συνολικής βάσης της δεξιάς παράταξης πάνω στην ιδέα και στην άποψη ότι Νέα Δημοκρατία και Δεξιά δεν είναι μονάχα ο Μητσοτάκης και το σύστημα Μητσοτάκη, αλλά υπάρχουν και κάποιες άλλες σημαντικές φωνές που έρχονται να διορθώσουν πράγματα και καταστάσεις σε κοινή ακρόαση και κοινή θέαση. Καμιά de facto κατάσταση αποδόμησης της κυβέρνησης Μητσοτάκη και του ίδιου του Μητσοτάκη δεν διαμορφώνεται λοιπόν, τουλάχιστον εκ των έσω και αυτό, επιβεβαιώνεται επίσης όταν όλοι οι λεγόμενοι καραμανλικοί βουλευτές, όχι μόνο ψηφίζουν και στηρίζουν Μητσοτάκη, αλλά τον χειροκροτούν και όρθιοι μέσα στη Βουλή όταν εξαπολύει, πάνω από το βήμα του ομιλητή, τις πρωτοφανείς πολιτικές αθλιότητες του.

Κάποια στιγμή, ο Μητσοτάκης θα χάσει και θα αποχωρήσει. Και τότε, θα αρχίσει η ίδια, ελεγχόμενη από τους αρμούς της διαπλοκής και των οργανωμένων συμφερόντων, διαδικασία γύρω από το ποιο τέκνο ποιανού πολιτικού τζακιού, θα πάρει το πάνω χέρι, θα εκλεγεί πρόεδρος του κόμματος και θα είναι υποψήφιος/α πρωθυπουργός της χώρας.

Πιο πιθανή είναι Όλγα Κεφαλογιάννη. Έχει μείνει έξω από τις κυβερνήσεις και τη φθορά των κυβερνήσεων Μητσοτάκη. Είναι κόρη του “βαρώνου” Ιωάννη. Κυρίως όμως, είναι πρωτανηψιά του Βαρδή. Καθήμενος δίπλα της στα Ανώγεια και δίνοντας μία πολιτική παράσταση γρίφων και αινιγμάτων γύρω από το αν πράγματι επιτίθεται στον Μητσοτάκη ή όχι, ο Καραμανλής έκλεινε ταυτόχρονα φιλικά το μάτι προς την Όλγα. Τα της Ιστορίας του Καραμανλή με τον Βαρδή και του Βαρδή με τον Καραμανλή, λίγο-πολύ τα ξέρουμε. Πιστεύοντας ο πάντα πανίσχυρος Βαρδής ότι ο Σημίτης έτεινε να τον τοποθετήσει στη δεύτερη σειρά των καθισμάτων στην υπόθεση νομής πλούτου, εξουσίας και προνομίων, στήριξε τον Καραμανλή στην εκλογή του, μέσω του “βαρώνου”-κουνιάδου Ιωάννη εσωκομματικά και με ποικίλους τρόπους και με ποικίλες δυνάμεις γενικά, βιδώνοντας του μάλιστα δίπλα του ακόμη και εκπρόσωπο. Όταν ξέφτισε με τον χρόνο και με τα γεγονότα η πολιτική επένδυση αυτή, τότε έβγαλε τον Καραμανλή «κουρασμένο» μέσω του ελεγχόμενου από τον ίδιο και πάλι, Τύπο.

Ισοπέδωση του Καραμανλή επιχειρείται εδώ στην ανάρτηση;

Ειλικρινώς, όχι!

Ο Καραμανλής ήταν και είναι ένας απλός άνθρωπος. Αποτελεί εξαίρεση για την πολιτική να έχει φιλοξενήσει στα ύπατα αξιώματά της έναν τόσο απλό άνθρωπο, που προέρχεται μάλιστα και από πολιτικό τζάκι -πόσο παράδοξο!

Στη Ρηγίλλης απέξω, έβλεπε κανείς παρκαρισμένα ένα μπλε Ford Maverick των €32 χιλ., αυτοκίνητο το οποίο τότε μπορούσε να αποκτήσει με δόσεις ένας αστός, και ένα βεραμάν Toyota Landcruiser των €60 χιλ., αμάξι πολυτελείας. Το πρώτο ήταν του προέδρου του κόμματος, το δεύτερο του εκπροσώπου του.

Πραγματικά ο Καραμανλής τα εννοούσε τα της επανίδρυσης του κράτους και τα της θέσπισης νέου ύφους και νέου ήθους διακυβέρνησης. Ήταν τίμιος στις προθέσεις. Στη συνέχεια όμως παραδόθηκε στους εσωκομματικούς αρμούς. Έμειναν αναξιοποίητοι πάνω στο μαρμάρινο τζάκι το γραφείου του γραμματέα οι φάκελοι Μεϊμαράκη με τους τεχνοκράτες που θα χρησιμοποιούνταν στο project μίας νέας, μίας άλλης εξουσίας και επετράπη στους υπουργούς να κουβαλήσουν μέσα στα υπουργεία τους σε θέσεις γενικών γραμματέων, ειδικών γραμματέων, συμβούλων, διευθυντών, τις παρέες των κομματικών κολλητών τους και τους κουμπάρους τους. Έτσι διαμορφώθηκε η κυβέρνηση των κουμπάρων και των κολλητών, που στη χειρότερη για το δημόσιο συμφέρον περίπτωση κυνηγούσαν το χρήμα και στην καλύτερη εκ των χειροτέρων περιπτώσεων τον ποδόγυρο.

Ήταν απαιτούμενο της εποχής και της περιόδου εκείνης να αποσυμπιεστούν οικονομικά οι κοινωνικές τάξεις εκείνες οι οποίες είχαν στραγγαλιστεί από την πολιτική Σημίτη και από το ματσάκι τον μαϊντανό που σε μία νύχτα πήγε από 50 δρχ. στις 170 δρχ. (€0,5), ο Καραμανλής είχε την πολιτική διάθεση να το κάνει πράξη και εν μέρει το έκανε (π.χ. εξίσωση πολυτέκνων και τριτέκνων) αλλά παρέδωσε την Οικονομία στα χέρια του τενίστα Αλογοσκούφη. Τα αποτελέσματα, γνωστά. Τα παραδέχτηκε εμμέσως αλλά ευκρινώς και ο ίδιος ο Καραμανλής Φεβρουάριο του 2008, περί τα τέλη της πρωθυπουργικής διαδρομής του.

Είπε μισό μασημένο όχι στο Σχέδιο Ανάν, προς τιμήν του, αλλά έφερε υπουργό Εξωτερικών τη Μπακογιάννη. Μητσοτάκηδες και Σημίτηδες, είναι ένα και το αυτό, για όσες και όσους ξέρουν, ειδικότερα σε Κυπριακό, Ελληνοτουρκικά και Εξωτερική Πολιτική.

Προφανώς και ο ίδιος προσωπικά δεν εμπλεκόταν σε καταστάσεις τύπου Βατοπεδίου, αλλά το γεγονός ότι δεν αποδείχθηκε ταμειακή ζημία σε βάρος του Δημοσίου, δεν σημαίνει ότι δεν έγιναν τα πάντα λάθος και τα πάντα παράτυπα, ενώ υπήρχαν και ορισμένοι πρακτικώς ωφελημένοι – λέγε με Εφραίμ.

Κήρυξε μέσα από τον Μπαϊρακτάρη τον πόλεμο στους νταβαντζήδες, αλλά με τις πρώτες δυσκολίες σάλπισε την ισπανική υποχώρηση στην υπόθεση του πλειοψηφικού μετόχου στα ΜΜΕ, ενώ για τον νόμο Τσίπρα-Παππά δεν μπήκε καν στη διαδικασία να εκδηλώσει μία θετική διάθεση έστω μέσω κύκλων – και έχει αρκετούς κύκλους να μεταφέρουν τις απόψεις και τα αισθήματα του.

Δεν άφησε την Αστυνομία να καταλάβει την Αθήνα και να βάλει μία Κοινωνία στον γύψο με τα άγρια έκτροπα τα οποία ξέσπασαν με τη δολοφονία Γρηγορόπουλου (να είμαστε σίγουροι ότι ο Μητσοτάκης στη θέση του θα είχε κηρύξει στρατιωτικό νόμο), αλλά ήταν η πολιτική της ζαρντινιέρας εκείνη η οποία έβαλε στην πρώτη γραμμή της επιχειρησιακής δράσης και της επιχειρησιακής αυθαιρεσίας τους Κορκονέες και τα πιστόλια τους.

Κατήγγειλε επί των ημερών του τις τότε υποκλοπές, οι δικοί του τύπωναν και ανακύκλωναν, τυπώνουν και ανακυκλώνουν τα σενάρια γύρω από σχέδια “Πυθία” και σχέδια δολοφονίας του, αλλά σήμερα ανοίγει το στόμα του να μιλήσει για τις υποκλοπές και δεν βρίσκει να πει μισή λέξη για την άγρια αυτοφονία ή δολοκτονία του άμοιρου Τσαλικίδη.

Αποχώρησε ηττημένος, πέρα από «κουρασμένος», από την κυβέρνηση και από το κόμμα, αλλά ενώ μοίραζε χαμόγελα θεσμικής ουδετερότητας προς την πλευρά της Μπακογιάννη, την ίδια ώρα, το σύστημά του εργαζόταν -δίχως τη ρητή συγκατάθεση του έστω- υπέρ της εκλογής Σαμαρά. Η συνέχεια, γνωστή.

Καλός, πιθανώς και αγνός, σε πολλές από τις προθέσεις του, αλλά κρινόμενος εκ του αποτελέσματος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και «εθνικό κεφάλαιο» όπως μας είχε κουράσει να λέει ο Πανάρας. Σεπτέμβριο του 2014 στη ΔΕΘ, ως νεοεκλεγείς γραμματέας, είχα εναντιωθεί με ανάρτηση μου σε δημόσια αναφορά του στο «εθνικό κεφάλαιο», εκείνος όπως πάντα μου διεμήνυσε βρισιές και απειλές μέσω των κολαούζων, αυτοπεριορίστηκα μία μέρα στο ξενοδοχείο για να μην ολοκληρωθεί η ρήξη, το facebook από λάθος με έβγαζε ότι αναρτούσα από Αθήνα και όχι από Θεσσαλονίκη, οι κολαούζοι τα χρειάστηκαν διότι πίστευαν πως τα βρόντηξα για τα καλά και πως έφυγα από τη ΔΕΘ λίγο πριν την ομιλία του και γενικώς έγινε ένας χαμούλης. Να δίνουμε σταγόνα-σταγόνα και κανένα ετεροχρονισμένο παραπολιτικό, έτσι;

Αυτά όλα τα παραπάνω για τους από εκεί στη ΝΔ.

Πάμε λίγο και στους από εδώ;

Είναι δυνατόν συντρόφισσες και σύντροφοι δύο ολόκληρες μέρες να γράφετε επιδοκιμαστικά για τον Καραμανλή, ή χλευαστικά για τη ΝΔ η ηγεσία της οποίας θα πέσει υποτίθεται εκ των έσω;

Καμιά ηγεσία δεν πρόκειται να πέσει εκ των έσω. Είναι μεν διαιρεμένοι σε φάρες και σε φυλές, αλλά ποτέ δεν θα καταστρέψει η μία την άλλη. Ένα διαρκές εσωτερικό παιχνίδι κάνουν μεταξύ τους για το με ποια σειρά και για πόσο διάστημα θα καταλάβει καθεμιά από δαύτες τον υψηλό θρόνο της κομματικής εξουσίας και πως θα διαμοιραστούν και πάλι μεταξύ τους, ο πλούτος, το δημόσιο χρήμα, οι θέσεις και τα αξιώματα ισχύος και αμέτρητα άλλα προνόμια. Όσο βρίσκουν τις χρυσές τομές (και πάντοτε το επιτυγχάνουν στο τέλος μεταξύ τους), κανείς δεν τους διασπά, ούτε και τους διαλύει. Και ξανά προς τη δόξα -και τη μάσα- τραβούν. Ακούστε και κάποιον που έχει περάσει από το μαγαζί την εποχή που περπατούσε κεντρώα και έβαζε ως στόχο -αποδείχθηκε εκ των υστέρων δικαιολογία- να αλλάξει την Ελλάδα, διότι υπήρχε καλύτερη και τη θέλαμε.

Όποιοι και όποιες σας εμποτίζουν με τέτοιου τύπου σενάρια και τέτοια τύπου πληροφορίες, να τους κοιτάζετε με αμφιβολία, δεν λέω δυσπιστία, δεν λέω με μισό μάτι, όχι όμως και να τους θεωρείτε στην κεφαλή των opinion makers ή leaders της από εδώ πλευράς. Ας έρθουν να γραφτούν μέλη και το ξανασυζητούμε. Αλλέως, πώς;

Αντί λοιπόν να…

– εργαζόμαστε σαν στρατός από μυρμήγκια είκοσι-τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο για να βρούμε σε ποσοστά υπερπληρότητας και να εγγράψουμε εκλογικούς αντιπροσώπους για να αποσοβήσουμε το πραξικόπημα της κάλπης από τους χουντοβορίδηδες,

– βρούμε υποψήφιους δημάρχους και υποψήφιους περιφερειάρχες που θα μας εξασφαλίσουν ως εκλογική επίδοση και εκλογικό αποτέλεσμα το οτιδήποτε αντίθετο στη συντριβή, στον πανωλεθρίαμβο και στον εφιάλτη των Δημοτικών και Περιφερειακών Εκλογών του 2019.

– διεισδύσουμε βαθιά στη νεολαία, στα πανεπιστήμια και στα σχολεία, όπου είμαστε λίγο «παιδιά αραία, αραία, να φανούμε καμιά πενηνταρέα».

– εκφράσουμε μαζικά, αγωνιστικά, συνδικαλιστικά τον κόσμο της εργασίας και της βιοπάλης όπου εκεί κάνουν ακόμη κουμάντο οι Παμετζήδες που τραμπούκιζαν την Αχτιόγλου, αλλά στέλνουν φιλούθκια στον Χατζηδάκη και ο καλύτερος φίλος του Κυριάκου, λέγε με και Κουτσούμπα,

Καθόμαστε αναπαυτικά στον καναπέ του Facebook και του Twitter, αγκαλιά με τα ποπ κορν μας, για να δούμε τον ξεμαρμαρωμένο να αποκαθηλώνει τάχα από το Μέγαρο Μαξίμου το άγαλμα του ημίγυμνου, όχι πολιτικά αλλά και κυριολεκτικά, αυτοκράτορα και δυνάστη.

Ο Αλέξης, η Ράνια, ο Βασιλειάδης, η Όλγα, ο Νάσος, οι τομεάρχες, οι βουλευτές, οι ευρωβουλευτές, τα στελέχη, παλεύουν καθημερινά απέναντι σε αριθμητικά και ποσοτικά υπέρτερες στρατιές και δυνάμεις διεφθαρμένων και αδίστακτων, προσπαθώντας να κάνουν τα πάντα, μέσα σε πιεστικούς χρόνους και με το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Δεν κολακεύω, να είμαστε δίκαιοι, δεν είναι υπεράνθρωποι. Όλες και όλοι εμείς οι υπόλοιποι, οι 150.000 εγγεγραμμένοι, τι ακριβώς κάνουμε; Αντί να συντονιστούμε, να αυτοργανωθούμε, να συντάξουμε μέσα στο μυαλό μας το πολιτικό κωδικοποιημένο υλικό που μας διοχετεύουν καθημερινά μέσω emails οι οργανώσεις και να ξανοιχτούμε στην κοινωνία πόρτα-πόρτα, έχουμε από προχθές μείνει με το ποπ κορν και τον ξεμαρμαρωμένο.

Έλα να ξεμαρμαρώνουμε όλες και όλοι σιγά-σιγά!!!

About Author