ΑΝ ζούσαμε σε μια κανονική χώρα

ΑΝ ζούσαμε σε μια κανονική χώρα, όπου η δικαιοσύνη πληρούσε κατ’ ελάχιστο το θεσμικό της ρόλο ως προστάτης του κράτους δικαίου, θα είχε παρέμβει ο εισαγγελέας από την πρώτη στιγμή της αποκάλυψης των υποκλοπών προκειμένου να διαλευκανθεί πλήρως η υπόθεση και ν’ αποδοθούν τυχόν ποινικές ευθύνες.

ΑΝ ζούσαμε σε μια κανονική χώρα, όπου τα ΜΜΕ ανταποκρίνονταν στοιχειωδώς στον ενημερωτικό τους ρόλο, τα προκλητικά ψέματα και οι παιδαριώδεις «δικαιολογίες» του πρωθυπουργού, ο διεθνής διασυρμός του απ’ όλο το πολιτικό φάσμα του ξένου τύπου και οι άθλιες μεθοδεύσεις συγκάλυψης του σκανδάλου θα έπαιζαν όλη μέρα πρώτη είδηση στα κανάλια και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων

ΑΝ ζούσαμε σε μια κανονική χώρα, όπου η πρόεδρος της Δημοκρατίας αντιλαμβανόταν το ρόλο της ως θεματοφύλακας του Συντάγματος και όχι ως γλάστρα του συστήματος, θα είχε ήδη παρέμβει θεσμικά παίρνοντας θέση απέναντι στην εκτροπή.

Αν ζούσαμε σε μια κανονική χώρα…

Δεν ζούμε σε τέτοια.

Σε μια ΜΗ κανονική χώρα λοιπόν, όπως έχει πλέον καταντήσει η δικιά μας, κι εφόσον οι παραπάνω δικλείδες προστασίας του κράτους δικαίου δεν λειτουργούν παρά διαπλέκονται και ελέγχονται εν πολλοίς από το καθεστώς Μητσοτάκη, ο βασικός πυλώνας που έχει απομείνει για να υπερασπιστεί τη δημοκρατία είναι οι ίδιοι οι πολίτες. Γιαυτό και κανονικά, θα έπρεπε να είχαμε ήδη στρατοπεδεύσει κατά εκατοντάδες χιλιάδες έξω από τη Βουλή και να μην το κουνάμε από κει μέχρι να παραιτηθεί ο υποκλοπέας πρωθυπουργός.

Αν ήμασταν ενεργοί πολίτες…

Δεν είμαστε.

Το έχω ξαναπεί και θα το επαναλαμβάνω συνέχεια: Όχι, δεν έχουμε χούντα αλλά κάτι που, αν το καλοεξετάσεις, είναι πιθανότατα ακόμα χειρότερο. Έχουμε μια χειραγωγημένη από τα ΜΜΕ κοινωνία που έβγαλε από μόνη της τα μάτια της στην κάλπη τον Ιούλη του ’19 επιλέγοντας οικειοθελώς κι ελεύθερα (τύποις τουλάχιστον) να παραδώσει τη δημοκρατία στα χέρια των πλέον αδίστακτων εκτελεστών της. Όσο λοιπόν αυτή η κοινωνία παραμένει αδρανής και χωρίς δημοκρατικά αντανακλαστικά, αλλά αντιδράσει ενδεχομένως (κι αυτό ακόμα μένει ν’ αποδειχτεί…) μόνο όταν πονέσει (κι άλλο) η τσέπη της, η πιθανότητα να ξεφύγουμε απ’ όλον αυτόν τον ζόφο προς κάτι πραγματικά ελπιδοφόρο είναι απελπιστικά μικρή.

📷 το κράτος δικαίου δεν μένει πια εδώ

About Author