Για όσους θεωρούν την 24ωρη απεργία απλώς μια “τουφεκιά”
από τον Αικατερίνη Μάνο
Απόψεις… με Άποψη
Αικατερίνης Μάνος (Homo Ex Machina)
Εγώ θα σεβαστώ – χωρίς, ωστόσο, να συμφωνώ – όσους θεωρούν την 24ωρη απεργία απλώς μια “τουφεκιά”, αλλά με κάποιες προϋποθέσεις.
Καταρχάς, να συμμετέχουν και οι ίδιοι σε αυτή την απεργία ενισχύοντάς την με την παρουσία τους και με την προετοιμασία αυτής ακριβώς για να δημιουργήσουν όρους για την πολυπόθητη για αυτούς απεργία διαρκείας.
Επίσης, όταν μετά την 24ωρη απεργία είναι ενεργοί στα συνδικάτα κατακεραυνώνοντας τις συμβιβαστικές ηγεσίες τους μέσα στους χώρους δουλειάς ανάμεσα στους συναδέλφους τους αντιπροτείνοντας μια συγκροτημένη αγωνιστική πρόταση.
Κι αυτό, μάλιστα, να γίνεται έμπρακτα. Με παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες και στα πιο επιμέρους ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητα ενός φτωχοποιημένου λαού.
Η ενεργός κριτική γίνεται μέσα από την ενεργό συμμετοχή και παρέμβαση. Κι όχι “καθ΄ έδρας”. Και μάλιστα εξ αποστάσεως…
Η πέτρα του αναθέματος για το “αναποτελεσματικό μιας 24ωρης απεργίας” δε γίνεται με την υποτίμησή της με εξυπνακισμούς και ειρωνικά σχόλια.
Κάτι τέτοιο υποβαθμίζει ακόμη κι αυτούς τους ανθρώπους που κάνουν ένα πρώτο βήμα να ξεφύγουν από τον συμβιβασμό και την ηττοπάθεια κι επιλέγουν να κατέβουν στο δρόμο.
Πως, λοιπόν, θα πειστεί ένας κόσμος για ακόμη πιο δυναμικές κινητοποιήσεις όταν εξ αρχής καταδικάζουμε ακόμη κι αυτή την 24ωρη που αρκετοί άνθρωποι προετοιμάζουν και συμμετέχουν με κόπο και πολύ “φτύσιμο” από διάφορους καλοθελητές αλλά κυρίως από τους περισσότερους γύρω μας;
Αν είναι να περιμένουμε τον “αυτοματισμό της ιστορίας” να “ξυπνήσει” τον κόσμο σε απεργίες διαρκείας ή καλύτερα σε αυθόρμητες εξεγερσιακού τύπου αντιδράσεις, τότε ας περιμένουμε την πλήρη κατάρρευση των πάντων γύρω μας.
Ας σιωπάσουμε εντελώς όχι “περιμένοντας τους Βαρβάρους”, αλλά να τους αφήσουμε ανενόχλητους να ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο μέχρι εσχάτων.
Φυσικά και είναι ευχής έργο κάποια στιγμή η απεργία διαρκείας να γίνει πράξη και κατάσταση. Είναι προφανές ότι αν φτάσουμε σε κάτι τέτοιο το κριτήριο συμμετοχής δε θα είναι απλά οικονομικές διεκδικήσεις, αλλά κυρίως πολιτικές. Για να μην πω “πολιτειακές”.
Αλλά για να φτάσει κανείς εκεί οφείλει να συμμετέχει, να ενισχύει και να προωθεί κάθε μορφή αγώνα που έχει το κίνημα ή καλύτερα αυτού του μεγέθους σήμερα κίνημα στα χέρια του. Ώστε κι αυτό με τη σειρά του να μεγαλώσει, να αποκτήσει εμπειρίες και να εμβαθύνει τόσο πολύ που την κοινωνία να εκφράζει στο σύνολό της και οι νίκες να είναι ακόμη πιο βέβαιες σε σημείο που όντως το να “γυρίσει ο κόσμος τούμπα” να μπαίνει στην ημερησία διάταξη.
Έτσι, λοιπόν, το ίδιο το κίνημα το ενεργό, το πολυδιάστατο σε δράσεις και παρεμβάσεις μπορεί όχι απλά να προσπεράσει “γραφειοκράτες”, “εργατοπατέρες” και λοιπούς καιροσκόπους, αλλά να τους αποβάλλει για τα καλά.
Μόνο με τη συμμετοχή αλλάζουν τα πράγματα.
Για να φτάσουμε σε εκείνη τη στιγμή και να μπορούμε, όντως, να λέμε ότι μια 24ωρη να φαντάζει μια ακόμη επιμέρους δράση για να είναι πλέον η διαρκείας όχι απλά το ζητούμενο αλλά το αιτούμενο, το απαιτητό καθότι το απαραίτητο.
Αυτά…
About Author
