Ο σταθμός : Ένα διήγημα από τον Δημήτρη Μανιό
Ένα διήγημα από τον Δημήτρη Μανιό
Κάποτε ήταν ένας νέος, που ήθελε να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο.
Κατάγονταν από πλούσια οικογένεια και δεν είχε ανάγκη να εργαστεί.
Έτσι λοιπόν, όταν έφτασε στην κατάλληλη ηλικία, αποφάσισε να πραγματοποιήσει το όνειρο του.
Μην έχοντας ταξιδέψει ξανά, επέλεξε τυχαία έναν προορισμό , χωρίς να ξέρει τίποτα για αυτόν.
Δεν είχε αναζητήσει όμως ούτε τον τρόπο που θα πάει, ούτε την διαδρομή που έπρεπε να διανύσει.
Πήγε λοιπόν σε έναν σταθμό, κοντά στην περιοχή του.
Επέλεξε τυχαία την αμαξοστοιχία ενός τρένου και ξεκίνησε το ταξίδι του.
Κάποια στιγμή, η διαδρομή ολοκληρώθηκε, αλλά εκείνος, δεν βρισκόταν στον προορισμό που ήθελε.
Βγαίνοντας έξω, ρώτησε εναν περαστικό, που βρίσκομαι;
Τότε εκεινος του απάντησε:
– Στην χώρα της Ειρήνης. Εδώ κανείς δεν πολεμάει, όλοι ζούμε ειρηνικά και είμαστε ελεύθεροι.
Απογοητευμένος από το γεγονός, ότι δεν βρίσκεται εκεί που ήθελε να πάει, μπαίνει σε ένα δεύτερο τρένο, να συνεχίσει το ταξίδι του.
Διανύει ακόμα μεγαλύτερη διαδρομή, ώσπου φτάνει στο τέλος της.
Τότε αποβιβάζεται από το τρένο, ρωτάει και πάλι έναν περαστικό:
-Συγνώμη κύριε που βρίσκομαι;
-Βρίσκεσαι στην πόλη της Αγάπης, εδώ όλοι μας αγαπάμε ο ένας τον άλλον και βοηθάμε, ώστε να ζούμε αγαπημένοι.
Ξανά απογοητευμένος από την απάντηση, καθώς και πάλι δεν βρίσκεται στον προορισμό του, επιβιβάζεται και πάλι στο επόμενο τρένο.
Αφού περάσει αρκετες ώρες ταξιδεύοντας, αναγνωρίζει σημάδια της πόλης που ήθελε να επισκεφθεί.
Εκεί όμως, δεν είχε πλέον χρήματα για την διαμονή του, καθώς τα είχε ξοδέψει όλα, σε λάθος επιλογές.
Έτσι επέστρεψε αναγκαστικά πίσω στο σπίτι του.
Αφού διηγήθηκε την περιπέτεια του στον πατέρα του, εκείνος του αποκρίθηκε.
– Να θυμάσαι γιε μου…