Οι καλοί άνθρωποι του Σετσουάν

Η χθεσινή απόφαση της Ολομελειας του Αρείου Πάγου, της οποίας το αποφαντικό -χωρίς καν το σκεπτικό ή έστω τον αριθμό αποφάσεως να το συνοδεύουν- αναρτήθηκε αμεσότατα, θα επιφέρει δυσάρεστες αλλαγές στους ιδιοκτήτες κατοικιών που χρηματοδότησαν την αγορά της οικίας με δάνειο, η αποπληρωμή του οποίου εμφανίζει καθυστέρηση έστω και δύο δόσεων.

Ποια είναι τα δύο σημαντικά σημεία;

– Πρώτον, τα funds (άλλως οι Servicers) θα μπορούν να πλειστηριάζουν κατάσχοντας εις χείρας τρίτου μια οικία, χωρίς καν να ενημερώνουν, πόσω μάλλον να συζητούν εναλλακτικές διευθέτησης ενός χρέους.

Ξυπνάς και ο Δικαστικός Επιμελητής helps you out.

– Δεύτερον, με δεδομένο ότι οι Servicers είναι εταιρείες “ειδικού σκοπού”, η κατάσχεση “αποκολλάται” από το χρηματοπιστωτικό σύστημα κι έτσι δεν δύναται να ανατροφοδοτηθεί.

Με λίγα λόγια, το fund παίρνει το δάνειό σου, κατάσχει το σπίτι σου και σε πετάει έξω, συνεχίζεις να χρωστάς το υπόλοιπο και όλο τούτο ως οφειλέτης πλέον ενός οργανισμού που εκ του Νόμου δεν μπορεί να σου “αναδανείσει”.

Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια, λοιπόν, θα γίνουν ιδιοκτησίες μικρομάγαζων του Λουξεμβούργου, μέσω δικηγορικών γραφείων Πάτσηδων.

Το κοινωνικό ζήτημα είναι συνεπώς προφανές, αλλά αξίζει τον κόπο να δούμε και τις μακροοικονομικές συνέπειες, οι οποίες θα έλθουν με απόλυτη βεβαιότητα:

– Σπίτια κλείνουν και κλειδώνουν, και κάτοικοι αναζητούν νέα κατοικία σε ενοίκιο.

Τα ενοίκια αυξάνονται δυσανάλογα για μικρομεσαίες κατοικίες δύο και τριών δωματίων.

– Τα funds “ξεκαθαρίζουν” χάρες.

Διευθυντές εισπρακτικών, τραπεζίτες, φίλοι-φίλων servicers, κάτι δικηγόροι και μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι βρίσκονται με σπίτια στο βουνό και τη θάλασσα, 150 τ.μ. δηλωμένα, 460 τ.μ. πραγματικά, με playroom και fitness-court στο ημιυπόγειο.

– Τα funds αποκτούν περισσότερα ακίνητα από όσα μπορούν τεχνικά να διαχειριστούν.

Δεν τα βγάζουν στην αγορά με προσδοκία συγκράτησης των τιμών ψηλά. Όπως και οι επαγγελματικοί χώροι που βλέπετε στο δρόμο για τη δουλειά σας, έτσι κι αυτά αρχίζουν να ερειπιοποιούνται. Υγρασίες, πλακάκια που πέφτουν, λέβητες που σκουριάζουν, φωνές από τους γείτονες για τα ποντίκια.

Μιας που δεν έχουμε αληθινή ανάπτυξη, αλλά αυτή την αηδία που σας λένε, και μιας που δεν υπάρχουν σοβαρές δουλειές αλλά ανακυκλώνουμε νυχάδικα με streetfoodάδικα και ένα δισεκατομμύριο “καφέ στο χέρι”, αυτό που θα γίνει τελικά είναι να έχουμε οικογένειες που επιστρέφουν στα πατρικά τους, ασχήμια εγκαταλελειμένων πολυκατοικιών και άλλη μια γύρα βλακείας περιμένοντας την ανάπτυξη, τις γκόλντεν βίζας των Καλών Ανθρώπων από το Σετσουάν (έρημε Μπρεχτ), τη Μάικροσοφτ που θα φτιάξει στην Ελλάδα ένα hub δύο εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, συν το Ultracar “Χάος” που θα κάνει δοκιμή να σπάσει το φράγμα της ταχύτητας του ήχου στην Τσιμισκή με Αγγελάκη γωνία.

About Author