Χανιά: Θυμάστε το θρυλικό “Μύθο” στο Παλιό λιμάνι…; Ποιό πασίγνωστο τραγούδι, γράφτηκε στο μπαρ του…

Επιμέλεια για το podemos : Σάββας Σεληθωμάς

Σάββατο, 17 Ιουνίου 2023

Γράφει ο Θανάσης Παινεσάκης – Από το Kriti360.gr

Πηγή Φωτογραφίας: FB Γιάννη Λυβιάκη

Ένα από τα πιο ιστορικά νυχτερινά μαγαζιά των Χανίων, που άφησε το στίγμα του, μεγαλώνοντας γενιές και γενιές ροκάδων, ήταν ο θρυλικός “Μύθος” στο παλιό λιμάνι της πόλης, μέχρι και το 2006, που “κατέβασε” τα ρολά του.

Το μαγαζί όπως έμαθα, αρχικά λεγόταν “Μάνταλος” και λειτούργησε περί τα τέλη της δεκαετίας του 70. Κάπου στο 1982, μετονομάστηκε σε “Μύθος” κι άρχισε να γράφει την ιστορία του, ως ένα από τα πιο γνωστά ροκ στέκια, όχι απλά των Χανίων, αλλά της Ελλάδας γενικότερα.

Όχι, δεν είναι υπερβολή το… της Ελλάδας. Άλλωστε από το μπαρ του, πέρασαν ορισμένες από τις πιο μεγάλες ροκ φυσιογνωμίες της ελληνικής ροκ σκηνής, όπως ο μέγας Παυλίδης, ο οποίος όπως διάβασα σ’ ένα αρκετά ενδιαφέρον αφιέρωμα – της εφημερίδας Χανιώτικα Νέα – που εντόπισα για το συγκεκριμένο μαγαζί στο διαδίκτυο, εκεί έγραψε ένα από τα πιο γνωστά κομμάτια των “Ξύλινων Σπαθιών” το “Φωτιά στο λιμάνι”.

Αφορμή για να… ψαχουλέψω την ιστορία του “Μύθου”, στάθηκε μια αναδημοσίευση που πέτυχα στο facebook, μιας παλαιότερης ανάρτησης του συναδέλφου δημοσιογράφου Γιάννη Λυβιάκη, με την φωτογραφία που βλέπετε στο άρθρο που διαβάζετε.

Επειδή τις ωραίες δουλειές, καλό είναι να μην τις ξεχνάμε, σας παραθέτω το πλήρες ρεπορτάζ – αφιέρωμα του Γιώργου Κώνστα για τα Χανιώτικα Νέα, στη στήλη Διαδρομές, της 10ης Δεκεμβρίου του μακρινού 2011!

Το αφιέρωμα έφερε τον τίτλο “Τα στέκια που αγαπήθηκαν…” και μεταξύ των άλλων χώρων που περιλάμβανε από τα νυχτερινά Χανιά, έγραφε για τον “Μύθο”:

Τα Ξύλινα Σπαθιά και το “Φωτιά στο λιμάνι”

Ο ´Μύθος´ του Ροκ [Διαδρομές – Χανιώτικα Νέα 10/12/2011]

´Πρωτοπήγα στον χώρο το 1979, που τότε λειτουργούσε ως “Μάνταλος” Ροκάδικο, πανκάδικο, τέτοια πράγματα. Γύρω στα 1982 έγινε “Μύθος”´.
´Τότε δεν έμπαινες εύκολα σε ένα μαγαζί όπως αυτό χωρίς το ντύσιμο το ανάλογο´ θυμάται ο Νίκος Κουνδουράκης, θαμώνας για χρόνια αλλά και μπάρμαν από το 1989 ως το 1994 στον “Μύθο” το απόλυτο ροκ club των Χανίων. ´Στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 άκουγες ροκ παλιό στην αρχή, μετά ροκαμπίλι, μέταλ, γενικά όλα τα είδη του ροκ. Οι ηλικίες ήταν από 20-25! Πιο πιτσιρικάδες δύσκολα έβλεπες, καθώς γενικά το λιμάνι είχε κακή φήμη. Υπήρχαν τότε δεκάδες club στο λιμάνι. “Αποσπερίδα”, “Λαβύρινθος”, “Κανάλι” με διάφορες μουσικές´ λέει. Το ποτό της εποχής ήταν το κονιάκ και βέβαια οι μπύρες. Ανοίγοντας το Street, μετά από κάποια χρόνια “κυρίλεψε” και ο “Μύθος”, χωρίς πάντως να αλλάξει η φυσιογνωμία του. Μέχρι το ΄92 δεν θα ΄μπαινε εύκολα π.χ. κάποιος με γραβάτα. Δεν τον σήκωνε το κλίμα, δεν θα γούσταρε και αυτός. Μετά τα πράγματα άλλαξαν´ εξηγεί.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Στον χώρο δεν έλειπαν και οι φασαρίες που για τη δεκαετία του ΄80 αλλά και την πρώτη 5ετία των ΄90 ήταν συνηθισμένη εικόνα στο λιμάνι. ´Κατ΄αρχήν δέρνονταν μεταξύ τους τα πληρώματα των πολεμικών πλοίων που έρχονταν εδώ. Αμερικάνοι με Άγγλους, Ιταλοί με Αμερικάνους. Μπλέκονταν και οι Χανιώτες και πετούσαν και μερικούς στη θάλασσα. Υπήρχε και τότε έντονος αντιαμερικανισμός αλλά οι περισσότεροι το έκαναν για τον χαβαλέ´ αναφέρει ο Νίκος. Και αν Αμερικάνος δύσκολα πατούσε στο λιμάνι, Ηρακλειώτης έμπαινε στον “Μύθο”; ´Μόνο μυστικά (γέλια) ήταν τότε και οι ποδοσφαιρικές αντιπαραθέσεις μεταξύ των δύο πόλεων. Υπήρχε γενικά η αντίληψη “να πλακωθούμε με τους Ηρακλειώτες”. Αυτό σιγά-σιγά υποχώρησε, μετά είχαμε μόνο φασαρίες της φάσης “κοίταξες την κοπέλα μου” και τέτοια. Γενικά πάντως στα τέλη της δεκαετίας του ΄90 τα πράγματα ηρέμησαν πολύ” απαντά.
Για τον “Μύθο” ακούγονταν πολλά, τα περισσότερα όμως κινούνταν στα όρια της φαντασίας και της υπερβολής. ´Περνούσε ο κόσμος από έξω και έβλεπε από τα τζάμια να χορεύουν μέσα ροκαμπίλια και να “χτυπιούνται” και σου έλεγε “πω, πω τι γίνεται εκεί μέσα”. Περνούσε ο άλλος και επειδή τότε δεν είχε εξαερισμό ο “Μύθος”, όλη η κάπνα από τα τσιγάρα μαζεύονταν στην οροφή, και έλεγε “πω, πω ντουμανομάγαζο”. Στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 το μαγαζί γίνεται πιο alternative rock, μάζευε και περισσότερους φοιτητές, είχαμε και την έκρηξη του Ελληνικού ροκ με τα πρώτα live “Ξύλινα Σπαθιά”, “Μωρά στη Φωτιά”, “Λευκή Συμφωνία” και άλλες μπάντες.

´ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ´
Ένα από τα κλασσικά τραγούδια των “Ξύλινων Σπαθιών” το “Φωτιά στο λιμάνι” όπως αναφέρουν εξάλλου στο δίσκο τους γράφτηκε πάνω στο μπαρ του “Μύθου”. Ο Νίκος θυμάται καλά πως ´ο Παύλος Παυλίδης τότε το έγραψε πάνω στο μπαρ, μπροστά μου. Μου το έδειξε στο χαρτί και μου λέει “αυτό είναι τραγούδι”. Βλέποντας τα φώτα στο λιμάνι των Χανίων, που φαίνονταν σαν φωτιές στη θάλασσα το εμπνεύστηκε´. Γενικά η φήμη του μαγαζιού είχε ξεπεράσει τα όρια των Χανίων. Αναφέρονταν σε περιοδικά μουσικά, ποικίλλεις ύλης, έρχονταν κόσμος για διακοπές ξέροντας πως θα διασκεδάσει στο “Μύθο”. ´Ο κόσμος χόρευε, περνούσε καλά, διασκέδασε, δεν κάθονταν με ένα ποτό στο χέρι κοιτώντας αριστερά-δεξιά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως κάθε φορά που έπαιζε το California Uber Alles των Dead Kennedys, είχαμε και μια φασαρία, ψιλές, όχι κάτι σοβαρό. Ο τρόπος που χορευόταν, η ένταση, δημιουργούσε παρεξηγήσεις, παιδιάστικα πράγματα. Ο κόσμος τότε όμως γενικά μιλούσε πιο άνετα, δεν ήταν τόσο “σφιγμένος” όσο σήμερα, έκανες εύκολα γνωριμίες. Τώρα βλέπεις τα παιδιά είναι πιο συγκρατημένα, σαν να φοβούνται να κουβεντιάσουν, να πλησιάσουν κάποιον´ λέει.

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΙ
Ρωτάμε τον Νίκο για κάποια περιστατικά που του έχουν μείνει στη μνήμη και δεν θα ξεχάσει ποτέ στα χρόνια που έζησε τον “Μύθο”. ´Κάποια εποχή φτιάχθηκε ένας προθάλαμος, πριν το μαγαζί που είχε και τζάμι. Ε, από αυτό το τζάμι είχαν περάσει μέσα δύο άτομα χωρίς να πάθουν τίποτα. Είχαμε πάθει πλάκα. Γιατί το τζάμι ήταν διπλό και λέγαμε πως δεν θα βγουν ζωντανά. Ο ένας χαρακτηριστικά ήταν τόσο μεθυσμένος που έσπασε το τζάμι, το διέλυσε κυριολεκτικά, βγήκε έξω και δεν το είχε πάρει χαμπάρι. Του λέγαμε πως πέρασε μέσα από το τζάμι και δεν το πίστευε! Αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ´.

Το τέλος του ´Μύθου´
Στην πρώτη δεκαετία της νέας χιλιετίας ο ´Μύθος´ συνέχισε την πορεία του μέχρι το 2006 όταν και έλαβε τέλος.

´Δυστυχώς είχε άσχημο τέλος, ο ιδιοκτήτης ο Μιχάλης δεν ήθελε να το κλείσει αλλά δεν έβρισκε κάποιον να το γουστάρει το μαγαζί, να μην το κάνει μόνο για να βγάλει λεφτά. Μου είχε κάνει τότε μια πρόταση να το αναλάβω αλλά την τελευταία ημέρα πριν φύγω για την Αθήνα. Γενικά λείπει ο “Μύθος” από τα Χανιά. Ήταν ένα must , ένα παρεΐστικο στέκι. Όποιος έχει περάσει από εκεί έχει μόνο καλές αναμνήσεις´ σημειώνει ο Ν. Κουνδουράκης.

Ο Παύλος Παυλίδης από τα Ξύλινα Σπαθιά

Δείτε το βίντεο:

Φωτιά στο Λιμάνι – Τα Ξύλινα Σπαθιά

About Author