Δεν υπάρχουν νεκροί εκτός από τους ταλαίπωρους…

Η παρουσιάστρια στην τηλεόραση είπε για τις φωτιές ότι “το μόνο ευτύχημα είναι ότι δεν έχουμε θρηνήσει ανθρώπινη ζωή πέρα από τους ταλαίπωρους 18 ανθρώπους”. Το είπε και ένας δεύτερος παρουσιαστής άλλης τηλεόρασης με μια μικρή παραλλαγή, ενδεχομένως και κάποιοι άλλοι, μικρή σημασία έχει. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία δεν είναι καν ότι εκτός από τους ”ταλαίπωρους 18 ανθρώπους”, υπάρχουν και ”μη ταλαίπωροι” νεκροί από τις φωτιές. “Δικοί μας νεκροί”, όπως θα έλεγαν οι παρουσιαστές της τηλεόρασης.

Το μείζον είναι πως αυτοί οι με έμμεσο τρόπο διαχωρισμοί των ανθρώπων έχουν ενσωματωθεί όχι μόνο στις λέξεις που χρησιμοποιούμε και είναι δυνατόν μερικές φορές να οδηγήσουν σ ένα φραστικό ατόπημα, αλλά κυρίως στις σκέψεις, στις αντιλήψεις και τις λογικές. Αυτός ο υποδόριος ρατσισμός, γιατί περί αυτού πρόκειται, δεν έχει τα βίαια χαρακτηριστικά ενός Κασιδιάρη, είναι πολλοί πιθανόν αυτοί που κάνουν τους διαχωρισμούς σε ”ταλαίπωρους νεκρούς” και τους υπόλοιπους, να εναντιώνονται στον Κασιδιάρη. Ή έτσι να νομίζουν.

Αυτές οι αντιλήψεις πηγάζουν από το μίσος το οποίο δεν εκφράζεται πια από κάποιους περιθωριακούς χώρους αλλά είναι χαρακτηριστικό στοιχείο μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Μίσος για πολλά πράγματα, μίσος κυρίως για το διαφορετικό. Όπως γράφει σ’ ένα εξαιρετικό βιβλίο με τίτλο ”Εναντίον του Μίσους” (εκδόσεις Πόλις) η Γερμανίδα δημοσιογράφος Carolin Emcke (με αφορμή την ιστορία του Κλάουσνιτς), δεν χρειάζονται πολλά για να τύχει ευρύτερης αποδοχής το μίσος ”Μόνο μια αμφισβήτηση, μια συνεχής, χαλαρή απαξίωση των ανθρώπων με λίγα, έτσι κι αλλιώς, δικαιώματα, μια ακατάπαυστη, επαναλαμβανόμενη αμφισβήτηση των προσφύγων και των μεταναστών”.

Η υπόθεση με τους μετανάστες που πέθαναν με ένα φρικτό τρόπο στο δάσος του Έβρου ανέδειξε ένα πρόβλημα που προϋπήρχε αλλά δεν μιλάγαμε γι’ αυτό, τους κυνηγούς κεφαλών μεταναστών που “κάνουν εισβολή στη χώρα” . Αλλά κυρίως ανέδειξε ότι ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό της κοινωνίας εκφράζει με διαφορετικό τρόπο αυτό που είπε η παρουσιάστρια, ότι οι καταραμένοι που έρχονται από την Ασία και την Αφρική είναι κάτι διαφορετικό από μας, υποδεέστερο, είναι ξένοι και διαφορετικού χρώματος. Σε συνδυασμό με τις μη αποδείξιμες ως τώρα θεωρίες περί συμμετοχής ξένων στην εκδήλωση των πυρκαγιών για τις οποίες βοήθησαν ΜΜΕ και κάποιοι που θεωρούν εαυτούς σοβαρούς, δημιουργήθηκε ένα εκρηκτικό κλίμα.

Δεν είναι τυχαίο πως χιλιάδες άνθρωποι έσπευσαν δημόσια και επώνυμα να χειροκροτήσουν τον Αλβανό που έκλεισε σε ένα κλουβί τους μετανάστες, αρχικά νόμιζαν ότι το έκανε ένας δικός μας αλλά και όταν έμαθαν ότι το έκανε ένας πρώην μετανάστης ίσως να παραξενεύτηκαν λίγο, αλλά δεν άλλαξε η άποψη τους, καλά τους έκανε…

About Author