8 Φεβρουαρίου, 2025

Μια συνοπτική εκτίμηση για την πρόταση δυσπιστίας

0

Από τον Γιάννη Αλμπάνη

sviber_image_2024-03-28_22-55-02-855.jpg

Μια συνοπτική εκτίμηση για την πρόταση δυσπιστίας.

Μπορεί η πρόταση δυσπιστίας να μην υπερψηφίστηκε (δεν υπήρχε άλλωστε τέτοια περίπτωση), αλλά από πολιτικής σκοπιάς στέφθηκε από επιτυχία. Κι αυτό γιατί:

1. Για πρώτη φορά κατά τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη η «προοδευτική αντιπολίτευση» συνεργάστηκε και μπόρεσε να δημιουργήσει ένα μείζον πολιτικό γεγονός.

2. Με την πρόταση κρατιέται ψηλά στην κεντρική πολιτική ατζέντα το κατεξοχήν θέμα που η κυβέρνηση θέλει με κάθε τρόπο να εξαφανίσει: το έγκλημα των Τεμπών. Τα Τέμπη δεν είναι απλώς ανοιχτή πληγή για την κυβέρνηση Μητοστάκη. Αποτελούν μια διαρκή διάψευση των δύο πυλώνων του πολιτικού αφηγήματός της: τη συνετή τεχνοκρατική διοίκηση και το σεβασμό στους κανόνες του κράτους δικαίου. Πλέον έγινε σαφές ότι τα Τέμπη δεν πρόκειται να κλείσουν ως κεντρικό πολιτικό ζήτημα.

3. Στην τριήμερη συζήτηση η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να δώσει πειστικές απατήσεις στις αιτιάσεις της αντιπολίτευσης για συγκάλυψη των ευθυνών του εγκλήματος. Έχω την αίσθηση ότι η ομιλία Μητσοτάκη ήταν η χειρότερη που έχει κάνει ως πρωθυπουργός. Πολύ εκνευρισμένος και όχι πειστικός για τους αμφιταλαντευόμενους πολίτες.

4. Ακόμα χειρότερο για τη Νέα Δημοκρατία είναι ότι πήρε πάνω της τον Καραμανλή. Ο Καραμανλής μίλησε ως ένας αλαζονικός και αμετανόητος κληρονόμος της εξουσίας που θεωρεί ότι μας έκανε μεγάλη χάρη με την παραίτησή του. Το ότι αυτή η ομιλία καταχειροκροτήθηκε από την ΚΟ της ΝΔ θα αποτελεί σταθερά σοβαρό επιχείρημα εναντίον της κυβέρνησης τα επόμενα χρόνια. Κάτι ανάλογο θα συμβαίνει με τα «μπάζα» του Φλωρίδη.

5. Οι παραιτήσεις (αποπομπές ουσιαστικά) των Παπασταύρου και Μπρατάκου, δύο από τους πιο στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού, επιτείνουν την εικόνα της πολιτικής ήττας για την κυβέρνηση. Όχι μόνο το επιτελείο του Μαξίμου υπέστη μια μεγάλη ρωγμή δύο μόλις μήνες πριν τις εκλογές, αλλά είναι πρώτη φορά που το «σύστημα Μητσοτάκη» εξέπεμψε μια εικόνα ανασφάλειας και χαμηλού συντονισμού,

Να μην ξεχνάμε ότι τίποτα δεν θα είχε γίνει αν οι συγγενείς των θυμάτων δεν επέμεναν στη διεκδίκηση του δίκιου τους κόντρα στη λογική του «αυτά κρίθηκαν στις εκλογές», και αν δεν υπήρχαν εκατομμύρια πολίτες που στηρίζουν αυτόν τον αγώνα.

About Author

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *