Τιμή και Δόξα στους 200 ήρωες της Πρωτομαγιάς του 44
«… Ρώτησε μια καρδερίνα
στο χρυσό της το κλουβί
γιατί κάθε Μάη μήνα
μένει πάντοτε βουβή
Διακόσιοι στην Καισαριανή
και μίκραινε ο κόσμος
διακόσιοι γείρανε στη γης
παλιάς πληγής ο πόνος
διακόσιοι στη Καισαριανή
κι έμεινε ο κόσμος μόνος…»
Στο άγνωστο σήμερα αυτό τραγούδι αποτυπώνεται ο θρήνος του ελληνικού λαού για το έγκλημα των ναζί στο «Θυσιαστήριο της Λευτεριάς» (όπως θα ονομαστεί στη συνέχεια από το λαό το Σκοπευτήριο της Καισαριανής) και υπογραμμίζεται, από το πρώτο κιόλας κουπλέ, η αναγκαιότητα να κρατηθεί άσβεστη η μνήμη.
Περισσότερα εδώ.
About Author
