H αποχή ως ψήφος βαρύνουσας σημασίας
Από τον Γιώργο Αλεξάτο
Εγκλωβισμένοι στην παράθεση και σύγκριση ποσοστών, χάνουμε από την οπτική μας την πραγματικότητα των αριθμών.
Έτσι, δεν αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της υποχώρησης της εκλογικής δύναμης της Ν.Δ., που από τις 2.115.000 ψήφους που πήρε πριν ένα χρόνο, πέφτει στις 1.126.000. Χάνοντας κάπου ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους.
Δεν βλέπουμε, επίσης, ότι η άνοδος των ποσοστών της Άκρας Δεξιάς δεν σημαίνει και διεύρυνση της εκλογικής της επιρροής. Η οποία αυξάνεται ελάχιστα. Από τις 725.000 ψήφους του Ιουνίου 2023, σε 783.000. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν βλέπουμε τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει το γεγονός ότι είναι η μοναδική παράταξη που εμφάνισε έστω και μικρή άνοδο.
Με τα στοιχεία αυτά υπόψη, μπορούμε να πούμε ότι οι τεράστιες απώλειες της Ν.Δ. κατευθύνθηκαν προς την αποχή.
Όπως προς την αποχή κατευθύνθηκαν και οι απώλειες της κεντρώας, κεντροαριστερής και αριστερής αντιπολίτευσης.
Με το ΠΑΣΟΚ να πέφτει από τις 617.000 στις 508.000 ψήφους, τον ΣΥΡΙΖΑ να παίρνει 593.000 και τη Νέα Αριστερά 97.000, συνολικά 690.000, έναντι 930.000 του 2023, και τη συμμαχία του ΜΕΡΑ25 101.000 έναντι 130.000. Ακόμα και το ΚΚΕ έπεσε από τις 401.000 στις 368.000.
Πέρα από την αποδοκιμασία του κόσμου που αρνήθηκε να συμμετάσχει στις εκλογές, νομίζω πως είναι αναγκαίο να δούμε το γιατί ο κόσμος αυτός δεν πείστηκε πως κάτι θα μπορούσε να ελπίζει.
Σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2019: Έχουμε πτώση της Ν.Δ. κατά 750.000 ψήφους (είχε πάρει 1.873.000), των ΣΥΡΙΖΑ – Νέα Αριστερά κατά 653.000 (από 1.343.000) και του ΜΕΡΑ25 κατά 69.000 (από 170.000). Υπήρξε μικρή άνοδος του ΠΑΣΟΚ κατά 72.000 ψήφους (είχε 436.000) και του ΚΚΕ κατά 66.000 (είχε 302.000). Η Άκρα Δεξιά είχε 736.000 ψήφους, άρα η δύναμή της αυξήθηκε μόλις κατά 47.000.
About Author
