14 Ιουνίου, 2025

“Απόψεις… με Άποψη” – “Αυτά τα Χανιά δεν τα θέλουμε πλέον…”

0
ΧΑΝΙΑ_ΣΟΥΔΑ_ΤΡΟΧΑΙΟ

Ο κόσμος χθες γκρεμίστηκε για μια οικογένειά, και κάποιοι άλλοι ανησυχούν για την σκόνη και το θόρυβο που προκλήθηκε γύρω από το όνομα του πλούσιου γόνου.
Ο κόσμος χθες έγινε συντρίμμια για δύο γονείς, που έχασαν ένα παλικάρι 22 χρονώ, κι αλλού, λίγο πιο κάτω, φοβούνται την κοινωνική κατακραυγή και τον διασυρμό της ευυποληπτης φαμίλιας.

Τα Χανιά πενθουν από χθες. Άλλο ένα παιδί έχασε την ζωή του στην άσφαλτο, άλλος ένας αλήτης ήπιε πολύ, οδήγησε την Πόρσε του, και αφαίρεσε μια ζωή αναίτια.
Τα Χανιά του φαίνεσθε, των βλαχονεόπλουτων, των βαθύπλουτων επιχειρηματιών στα ξαφνικά, των πολυτελών οχημάτων, τα Χανιά που είναι γεμάτα κοκαΐνη, τα Χανιά που συγκαλύπτουν πρόσωπα και καταστάσεις, τα Χανιά που εν μια νυκτί κάνουν πρώτο όνομα τον κάθε τυχαίο που λαδωνει το σύστημα, τα Χανιά που θάβουν τρία παιδιά το μεσημέρι και το βράδυ στήνουν γλέντι για να μην ακυρωθεί η βραδιά, τα Χανιά που έχουν μαζέψει ένα μάτσο μαλάκες που δε δούλεψαν ποτέ μα βασίζονται στις πλάτες και τις γνωριμίες του πλούσιου μπαμπά, τα Χανιά του “ξέρεις ποιος είμαι εγώ “, τα Χανιά που νοιάζονται για τις σελφι και τις κοινοποιήσεις στα σοσιαλ, τα Χανιά που σε κάθε ευκαιρία προβάλουν το γνωστό τριπτυχο: φράγκα-επωνυμία-ναρκωτικά, αυτά τα Χανιά δεν τα θέλουμε πλέον. Μας ντροπιαζουν. Δεν ταιριάζουν ούτε με την ιστορία μας, ούτε με την ηθική μας, ούτε με τους αγωνιστές μας.

Ξόφλησαν τα Χανιά που ξέραμε γιατί άφησαν να κυριαρχούν η λευκή σκόνη, τα δυνατά ντεσιμπελ που καλύπτουν τον κρότο, οι επαφές, τα “εγώ θα σου πω”, και τα μαύρα λεφτά.

Και το λέω εγώ, γέννημα-θρέμμα αυτού του τόπου. Με ντροπή και ενσυναίσθηση, μα με την αλήθεια που βιώνω καθημερινά στον τόπο μου. Την πόλη των αντιθέσεων: των πολύ πλούσιων και των πολύ φτωχών. Των μεγαλοξενοδόχων, των επιχειρηματιών της νύχτας και στην άλλη όχθη, των αγροτών, των εργατών, των σερβιτόρων.
Εκείνων που βγάζουν 10.000 το μήνα κι εκεινων που ο μισθός τους είναι μόλις 839.00 ευρώ.

Τεράστια οργή και θλίψη για ότι αφήνουμε να συμβεί. Για μια κοινωνία σάπια, για τον κάθε “επιχειρηματία ” που κάνει ό,τι θέλει, για μια εικονικη πραγματικότητα που γινόμαστε θεατές της.

Στέλλα Ξ. Καρτάκη

.

.

.

.

.

About Author

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μην χάσετε