Τέμπη: Η συγκινητική παράκληση του 21χρονου επιζώντα, Δημήτρη Κωσταρέλου

“Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε εκείνο το βράδυ με το που έφτασα στο νοσοκομείο, ακόμα και εδώ χαμογελάω. Δεν κατάφερε κανείς να μου πάρει το χαμόγελο από το πρόσωπο μου μέχρι και σήμερα.

Τότε είχα πει «Εύχομαι να μην φτάσω σε σημείο να πω «Μακάρι να είχα πεθάνει εκείνο το βράδυ»» και ακόμα δεν το έχω πει. Ωστόσο δεν παύει να είναι:

1 χρόνος από εκείνο το βράδυ

1 χρόνος που πενθω με τον δικό μου τρόπο τους 57+

1 χρόνος που πενθω κάθε μέρα έναν Δημήτρη που έχασα τόσο βίαια και άδικα

1 χρόνος με έναν νέο εαυτό που ακόμα προσπαθώ να γνωρίσω και να τιθάσευσω

1 χρόνος ψυχιατρικής αγωγής

1 χρόνος τραύματα που παλεύω

1 χρόνος που προσπαθώ να μην χάσω την ελπίδα μου

1 χρόνος αλλαγών

1 χρόνος σκέψεων και πάλης με αυτές

1 χρόνος με την σκέψη ότι ΔΕΝ ΕΧΩ ΦΤΑΙΞΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ

1 χρόνος που δεν έχω κάποιον να κατηγορήσω για όλα αυτά που μου συμβαίνουν

1 χρόνος που δεν έχασα το χαμόγελο μου

Ένα παιδί 21 χρόνων που αναγκάστηκα τόσο βίαια και άδικα να μάθω πως είναι να φτάνεις δίπλα στον θάνατο και να επιβιώνεις.

Ένα παιδί 21 χρόνων που έχουν παγώσει τα συναισθήματα μου και δεν μπορώ να νιώσω καθαρά την Αγάπη, τον έρωτα, την χαρά και την λύπη.

Ένα παιδί 21 χρόνων που στην ίδια του την χώρα δεν νιώθει ασφαλής πουθενά.

Σας ευχαριστώ που είστε δίπλα μας και μας στηρίζεται σε όλη αυτή την προσπάθεια να ακουγόμαστε όλον αυτόν τον 1 χρόνο.

ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ

ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ

ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙ

ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ

ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΤΕ

ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΝ”

About Author