Μια προδιαγεγραμμένη, μια προαναγγελθείσα και αναμενόμενη τραγωδία.. με βαρύτατες πολιτικές και στρατιωτικές ευθύνες

Στη χώρα που οι κυβερνήτες κομπάζουν και στήνουν φιέστες με διθυράμβους για τα εξοπλιστικά τους κατορθώματα, για τις φρεγάτες και τα ραφάλ, βάζοντας και τη στάμπα τους πάνω στις καινούργιες λαμαρίνες των αεροπλάνων πουλώντας τοξικό “πατριωτισμό”.

Στη χώρα που αντί να παρακολουθούν πρωτίστως και ουσιαστικά την ασφάλεια του στρατεύματος και του ανθρώπινου δυναμικού του, παρακολουθούν τη στρατιωτική του ηγεσία χειραγωγώντας την και εξευτελίζοντάς την, έχοντας μόνη τους μέριμνα τη διαδρομή του χρήματος από και προς συγκεκριμένα συμφέροντα..

.. σ’ αυτή τη χώρα ναι, θα υπάρχουν ιπτάμενα σαράβαλα 50 ετών μέσα στα οποία θα στέλνουν κάθε πρωί 29χρονα και 30χρονα παλικάρια, να κάνουν εκπαίδευση σε πτήσεις “ναυτιλίας”.

Χαμηλές δηλαδή πτήσεις, λίγα μόνο μέτρα πάνω απ’ τη θάλασσα, μέσα σε δυσκίνητα, εξουθενωμένα μηχανικά χούφταλα, κανονικά ιπτάμενα φέρετρα που..

” ‘χουν νεκρά αντανακλαστικά κι ούτε το κουμπί της εκτίναξης δεν προλαβαίνεις να πατήσεις αν σου κάτσει η βλάβη”

όπως ακριβώς μας το περιγράφουν οι δικοί μας άνθρωποι που περιμένουμε κάθε μέρα, μετά από κάθε βάρδια να πάρουν εκείνο το τηλέφωνο που θα λέει ότι είναι ζωντανοί. Οι χειριστές που μπήκαν κάποτε κι εκείνοι στις σαραβαλιασμένες καμπίνες κι η τύχη, τους έβγαζε κάθε φορά ζωντανούς.

Θα πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι το σημερινό δεν ήταν ένα τυχαίο ατύχημα από κείνα που στατιστικά μπορούν να συμβούν στις πολεμικές αεροπορίες του κόσμου.

Ήταν μια προδιαγεγραμμένη, μια προαναγγελθείσα και αναμενόμενη τραγωδία.

Με βαρύτατες πολιτικές και στρατιωτικές ευθύνες.

Κανένας σε τούτη τη χώρα δεν περισσεύει.

Πολύ περισσότερο κανένας νέος που φεύγει κάθε φορά, απ’ το σπίτι του, παίρνοντας μαζί τα όνειρά του σε κείνη τη στενή καμπίνα που μπαίνει άφοβος και γελαστός για κείνο το από επιλογή και βαθιά πιστό καθήκον του στη χώρα και τους ανθρώπους της.

Κουράγιο και δύναμη στην οικογένεια του αδικοσκοτωμένου παλικαριού. Με την ελπίδα να βρεθεί σώος ο αγνοούμενος.

Βαρύτατο το πένθος κι ο θρήνος ανείπωτος.

Μάριος – Μιχαήλ Τουρούτσικας.

Ας είναι ο τελευταίος.