Μπράβο του και καλά (τους) έκανε
Οι ειδήσεις χωρίς εξαρτήσεις
Αφού δεν τόλμησαν μπροστά στο πολιτικό του μέγεθος ούτε οι πολιτικοί του αντίπαλοι ούτε οι “σύντροφοί” του να ζητήσουν ευθέως τη φυγή του, τόλμησε ο ίδιος τη μεγάλη έξοδο.
Πολιτικός με αίσθηση ευθύνης και αξιοπρέπειας, σπάνιας εντιμότητας και ακεραιότητας, που τον πολέμησαν χυδαία και απροκάλυπτα όσο κανέναν άλλον στη σύγχρονη ιστορία της χώρας.
Και που τελικά δεν εκτιμήθηκε από μια πολιτικά ναρκωμένη κοινωνία η οποία μη έχοντας συνειδητοποιήσει πού θα την οδηγήσει η επιλογή της τέσσερις μέρες πριν, είναι υποχρεωμένη να συνεχίσει ως υποζύγιο, δεμένη στο κάρο όσων διαχρονικά την τραυμάτιζαν και την εξαθλίωναν, πλουτίζοντας οι ίδιοι και δείχνοντας με το δάχτυλο τον Τσίπρα.
Αποδυναμωμένη από τη θεσμική αντιπολιτευτική του ισχύ, θα έχει με μαθηματική ακρίβεια, την τύχη όλων όσων ιστορικά έπεσαν στην παγίδα της χειραγώγησης, αποδοκιμάζοντας την ίδια ώρα, τους πολύτιμους συνοδοιπόρους και συμμάχους τους:
Κατέληξαν έρμαια, οικονομικά και κοινωνικά υποταγμένα στα ακόρεστα αρπακτικά που υποθήκευσαν για γενιές ολόκληρες το μέλλον των ανθρώπων και των παιδιών τους.
Η αιφνιδιαστική απόφαση Τσίπρα ταρακούνησε τους πάντες. Όπως συμβαίνει με κάθε γενναία απόφαση.
Από την κοινωνία που σε μεγάλο βαθμό, του γύρισε τόσο εύκολα την πλάτη, μέχρι τους αληθινούς του φίλους και τους λυσσαλέους αντιπάλους του.
Ταρακούνησε όμως πρωτίστως τους χρόνιους εσωτερικούς του αντιπολιτευτές που πλέον έχουν να αναμετρηθούν με τον λαό που απόδιωχναν λίγο λίγο και συστηματικά, με τις ιδεοληψίες και με τον εμμονικό και σε βαθμό ηλιθιότητας, εγωισμό τους.
Η απόφαση Τσίπρα κατέδειξε την διαφορά αναστήματος από όλους αλλά και το χάος που τους χώριζε.
Εμπεριέχει τη σοβαρότητα και την αξιοπρέπεια της υγιούς επιλογής: “ενδιαφέρον που δεν εκτιμάται, αποσύρεται” αλλά και το λαϊκό, διαχρονικό και εκ βαθέων ψυχής “αϊ σιχτίρ, δεν υποφέρεστε.”
Είναι εκείνο το εξαιρετικά λυτρωτικό “Άντε γεια” που βάζει τελεία και παύλα στην ανοχή και την υπομονή, ανοίγοντας νέα σελίδα που καταφάσκει στην υγιή προοπτική.
“Ήθος ανδρών , δαίμων” έλεγε ο Ηράκλειτος.
Εγώ θα συμπληρώσω απλώς:
Μπράβο του και καλά (τους) έκανε.

