Τον δικό μου Χριστό τον λένε Ααρόν
Τον δικό μου Χριστό, τον λένε Ααρόν.
Ο δικός σου Χριστός δολοφονήθηκε στα 33 του. Ο δικός μου Χριστός στα 25 του.
Όπως τρυπούσαν με λόγχες στα πλευρά οι Ρωμαίοι τον δικό σου Χριστό, ενώ ξεψυχούσε καρφωμένος στον Σταυρό, έτσι οι μπάτσοι σημάδευαν τον δικό μου Χριστό στο κεφάλι, ενώ έλιωνε καθώς καιγόταν ζωντανός πυρπολώντας τον εαυτό του έξω από την Πρεσβεία του Ισραήλ, ουρλιάζοντας: Λευτεριά στην Παλαιστίνη.
Όπως ο δικός σου Χριστός ζήτησε απ’ τον Πέτρο να προστατεύει πάντα τα παιδιά. Ο δικός μου Χριστός πέρασε όλα τα υπάρχοντα του με Διαθήκη, στα ορφανά παιδιά της Παλαιστίνης.
Όπως ο δικός σου Χριστός πήρε στην πλάτη του όλες τις αμαρτίες των Φαρισαίων. Ο δικός μου Χριστός πήρε στις πλάτες του όλες τις αμαρτίες της Δύσης.
Όπως ο δικός σου Χριστός ζήτησε από τον πατέρα του να τον αφήσει να φύγει από αυτόν τον κόσμο με το: Πάτερ, άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσιν. Ο δικός μου Χριστός στα τελευταία του λόγια σε άνθρωπο, προς την καλύτερη του φίλη και συνάδερφο του Μηχανικό, είπε: “Θέλω να φύγω. Δεν μπορώ να ζήσω σε αυτόν τον κόσμο. Σκοτώνουμε μικρά παιδιά στην Παλαιστίνη. Δεν θέλω να ζήσω άλλο εδώ. Δεν θα είμαι συνεργός”.
Αν υπάρχει η Βασιλεία των Ουρανών. Στον θρόνο κάθεται ο Ααρόν.
Ο δικός μου Χριστός.
Ε.Τ
About Author
