Αποστολή θανάτου στη Λιβύη: «Πάμε κι όπου βγει» χωρίς σχέδιο και με εντολή ΥΠΕΞ (βίντεο)

Podemos Newsroom

ΕΛΛΑΔΑ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ – ΝΔ  – ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΝΔ – ΑΜΥΝΑ – ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ –ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ – ΑΜΥΝΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ – ΛΙΒΥΗ – ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ – ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Παρασκευή, 24 Οκτωβρίου 2025 – Ώρα 11:24

Αποστολή θανάτου στη Λιβύη – «Πάμε κι όπου βγει» χωρίς σχέδιο και με εντολή ΥΠΕΞ

Άοπλοι και θανάσιμα εκτεθειμένοι – Μέλος της αποστολής αποκαλύπτει την προχειρότητα από την Αθήνα ως τη Βεγγάζη, σε εμπόλεμο έδαφος.

Πρόβατα σε σφαγή. Είναι σοκαριστική κατάθεση ψυχής του στρατιωτικού που συμμετείχε στην αποστολή θανάτου προς τη Λιβύη τον Σεπτέμβριο του 2023 η οποία μέτρησε πέντε νεκρούς. Από τα λεγόμενά του στον δημοσιογράφο Πάρη Καρβουνόπουλο και στο Militaire.gr, συμπεραίνει ο ακροατής (δεν εμφανίστηκε στην κάμερα και η φωνή του ήταν αλλοιωμένη για ευνόητους λόγους) ότι οι στρατιωτικοί τότε δεν έπεσαν για την πατρίδα (το κυβερνητικό επιχείρημα για την τροπολογία-αίσχος με τον Άγνωστο Στρατιώτη), αλλά τους σκότωσε η πατρίδα. Όπως στα Τέμπη σκότωσε με την αδιαφορία και τις παραλείψεις της 57 ανθρώπους.

Από την αρχή μέχρι το τέλος όλα σε αυτή την αποστολή χαρακτηρίζονται από μία λέξη: προχειρότητα. Αδιανόητο για τις ένοπλες δυνάμεις, τη φυσική και πολιτική ηγεσία τους αλλά και την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό.

Ένα στημένο σκηνικό επικοινωνιακού χαρακτήρα για δημόσιες σχέσεις επικοινωνιακού χαρακτήρα καθώς στο C-130 επιβιβάστηκαν μαζί με τα μέλη της αποστολής και τα μέλη ενός συνεργείου της ΕΡΤ.

Όπως αναφέρει ο στρατιωτικός, η συγκρότηση της αποστολής έγινε πολύ πρόχειρα με το επιχείρημα ότι ήταν «πολύ έκτακτο» γεγονός και δεν ήξεραν πού θα πάνε και γιατί. «Το ίδιο το μεσημέρι εκείνης της ημέρας ενημερωθήκαμε τελικώς ότι πράγματι πρόκειται για τη Λιβύη χωρίς να έχουμε κάποια περαιτέρω ενημέρωση για την αποστολή» σημείωσε. Και το αδιανόητο για τις ένοπλες δυνάμεις, μια τέτοια αποστολή στην εμπόλεμη Λιβύη είχε προφορική διαταγή κι όχι έγγραφη: «Δεν έχω μέχρι και σήμερα θυμάμαι να έχω δει κάποιο έγγραφο που να μας διέταζε να πάμε σε αυτή την αποστολή».

Το μόνο που τους απαντούσαν με σιγουριά είναι ότι «όλα τα έχει κανονίσει το υπουργείο Εξωτερικών». Επίσης αδιανόητο να σχεδιάζει χωρίς να γνωρίζει τις πολεμικές συνήκες και τα σχέδια εμπλοκής και διαφυγής η διπλωματική αρχή. Το υπουργείο Εξωτερικών όμως, όπως επισημαίνει ο στρατιωτικός, ήταν απόν από την αρχή μέχρι το τέλος.

Ίσως γι’ αυτό θεώρησαν ότι θα πήγαιναν άοπλοι, δηλαδή θα πήγαιναν κάπου επικουρικά και όχι στην εμπόλεμη ζώνη:

«Φανταζόμαστε ότι μάλλον θα πηγαίναμε για να μαζέψουμε πτώματα». Άλλωστε «κανείς δεν δέχοταν να πάει στο πουθενά τώρα χωρίς να ξέρει ακριβώς τι θα αντιμετωπίσει». Τώρα συμπεραίνει: «Δεν πήραμε όπλα λόγω της προχειρότητας». Καθώς ανήκε στις ειδικές δυνάμεις, οι κανόνες εμπλοκής απλώς δεν υπήρχαν. Άοπλοι και με εντολή «θα δημιουργήσετε ασφάλεια για το προσωπικό του νοσηλευτικό». Και μάλιστα σε μια περιοχή την οποία έλεγχαν «τρεις φύλαρχοι, οι οποίοι κάνανε πλιάτσικα σε διάφορες αποστολές». Επιπλέον, όταν προσγειώθηκαν είπε για Λίβυους που τους περίμεναν για να τους συνοδεύσουν: «Μας ρωτήσανε για τον οπλισμό μας. Η απάντηση ήταν ότι δεν έχουμε και γελάσανε».

«Θανάσιμη έκθεση» και «εκτεθειμένοι». Έτσι χαρακτηρίζεται εύστοχα η τύχη των μελών της αποστολής σε ένα πολύ εχθρικό περιβάλλον.

Τα υπόλοιπα στοιχεία της τραγωδίας είναι προχειρότητα, άγνοια και… λεζάντα. «Αυτό που μάθαμε στην πορεία είναι ότι ήταν να επιλέξουν άλλες μονάδες της ΕΜΑΚ, αλλά λόγω της πλημμύρας που είχαμε στη Θεσσαλία δεν μπορούσε να πάει κανείς και έτσι επιλέξανε το υπουργείο Εθνικής Αμύνης να πάει ο στρατός» ανέφερε ο στρατιωτικός ενώ για το πώς αντέδρασε η ηγεσία του στρατού σημείωσε την έκφραση που ειπώθηκε «από τον τότε διοικητή ειδικών επιχειρήσεων, ΔΕΠ δηλαδή, τον κ. Χούπη, που τώρα είναι αρχηγός ΓΕΕΘΑ, που μας είπε: “Πάμε και όπου βγει”».

Ας δούμε το «πάμε κι όπου βγει»: «Τα μέλη των ειδικών δυνάμεων δεν γνωρίζαμε την ύπαρξη και τη συμμετοχή νοσηλευτικού προσωπικού στην αποστολή» είπε και σε άλλο σημείο τόνισε: «Και φύγαμε χωρίς διαταγή. Υπήρχε ένα προσχέδιο διαταγής, το οποίο μας το δείξανε στο αεροδρόμιο» για να προσθέσει: «Τη συμπληρώσανε την ώρα που μάθανε ότι κάτι δεν πήγε καλά». Επιπλέον σημείωσε για την αλλαγή του αεροδρομίου που προσγειώθηκαν: «Θεώρηση δικιά μας είναι ότι η προσγείωση έγινε στη Βεγγάζη, διότι το σπίτι του πρόξενου ήταν στη Βεγγάζη. Οπότε άλλαξε όλη η μορφή της επιχείρησης, γιατί προφανώς δεν μας ενδιέφερε η ασφάλεια του προσωπικό, αλλά μας ενδιέφερε η ευκολία των ανθρώπων αυτών, πώς θα κινηθούν προς το σπίτι τους. Όπου μετά την προσγείωση, αφού έδωσε συνέντευξη στην ΕΡΤ, μπήκε στο θωρακισμένο όχημα μαζί με τον αστυνομικό του και φύγανε. Και εμείς μπήκαμε σε ένα κινέζικο βανάκι» για να συμπληρώσει: «Χωρίς καμία προστασία κινηθήκαμε προς το άγνωστο. Ο τότε πρόξενος της Λιβύης, νυν πρέσβης της Αυστραλίας, που η ηγεσία νόμιζε ότι είχε επιβιβαστεί μαζί μας στο λεωφορείο, είχε πάει σπίτι του».

Αφού δέχτηκαν την επίθεση, φάνηκε πλέον ότι δεν υπήρχε σχέδιο διαφυγής. Αφού οδηγήθηκαν σαν πρόβατα σε σφαγή, αφού ταλαιπωρήθηκαν («μετά από εκκένωση εννιά ώρων αλλάξαμε δύο κλινικές και φτάσαμε στο τελευταίο νοσοκομείο») εμφανίστηκε η αποστολή που θα τους συνόδευε στην επιστροφή τους στην πατρίδα πάνοπλη σαν αστακός. Εύλογη η απορία του: «Τι άλλαξε μέσα σε εννιά ώρες και εμείς πήγαμε αόπλοι και οι άλλοιί ήρθανε ένοπλοι; Με τα πάντα».

Όπως ήταν φυσικό για την κυβέρνηση που ενορχήστρωσε τον ενταφιασμό στοιχείων για το έγκλημα στα Τέμπη, έτσι κι εδώ ακολούθησε η συγκάλυψη: «Υπήρχε μια κατάσταση να γίνει ένας κλοιός γύρω από το προσωπικό και να μην μαθευτεί πουθενά το τι έγινε. Λόγω αυτής της κατάστασης στο προσωπικό, μέσα στα νοσοκομεία, δεν γίναν ούτε οι βασικές εξετάσεις. Πέρα από μια ακτινογραφία δεν έγινε κάτι. Το μόνο που ένοιαζε την ηγεσία ήταν μη μιλήσετε και προσέξτε τι θα πείτε». Για να καταλήξει έπειτα από ΕΔΕ ότι επρόκειτο περί ενός «τροχαίου» (δεν υπήρχε σταθμάρχης για να ρίξουν εκεί τις ευθύνες).

Πώς ο ίδιος αντιλαμβάνεται τη στάση της πολιτείας; «Υπάρχει ένα αίσθημα προδοσίας. Υπάρχει ένα αίσθημα γιατί όλοι μπήκαμε με κάποιες ειδικές αρχές σε αυτό το επάγγελμα, θέλοντας να προσφέρουμε. Ταυτόχρονα πιστεύαμε ότι αν συμβεί κάτι, εφόσον προσφέρουμε τη ζωή μας γι’ αυτό και κάποιοι άλλοι θα μας υποστηρίξουν και θα συνεχίζουν να προσφέρουν κάτι για εμάς, που μπορεί να μην είμαστε κανείς, που μπορεί να φύγουμε από αυτή τη ζωή και να συνεχίσει να υποστηρίζει τη γυναίκα μας, το παιδί μας, τον οποιοδήποτε».

Για να καταλήξει: «Τελικώς μάλλον θα πρέπει να πεθάνεις για να σε βραβευθείς σε αυτή τη χώρα».

** Από Documento & Militaire.gr – Φωτο: EUROKINISSI

*

About Author