Στην υπόθεση του βιασμού της 12χρονης στον Κολωνό, η πιο σοβαρή πτυχή, που δεν έχει κατατεθεί με τη σφοδρότητα που απαιτείται στον δημόσιο διάλογο είναι η φτώχεια.

Συμφωνώ απόλυτα με τον Ζαραλίκο. Στην υπόθεση του βιασμού της 12χρονης στον Κολωνό υπάρχει μια πτυχή, η πιο σοβαρή ενδεχομένως, που δεν έχει κατατεθεί με τη σφοδρότητα που απαιτείται, στον δημόσιο διάλογο: η φτώχεια.

Το παιδί αυτό βιάστηκε λόγω της φτώχειας της. Ήταν παιδί πολύτεκνης οικογένειας που ζούσε με ένα επίδομα λένε οι πληροφορίες ανά τρίμηνο. Η οικογένειά της το έστειλε να κάνει θελήματα για κάποια ευρώ στο μαγαζί του 53χρονου. Η ανάγκη τους. Εκεί δούλευε και η μητέρα. Το έστειλαν να δουλέψει στα 11 του χρόνια! Όταν θα έπρεπε να παίζει με τις φίλες του. Να διαβάζει για να ξεφύγει από τη φτώχεια του. Εκεί έλαβε χώρα ο πρώτος βιασμός του. Η παιδική εργασία είναι βιασμός, ευνουχισμός. Όταν τα υπόλοιπα παιδιά ονειρεύονται κάποια εργάζονται. Μαντέψτε πια Πολιτεία επιτρέπει κάτι τέτοιο. Πια μνημόνια, πια επιτόκια, πια προαπαιτούμενα, ποιος δημοσιονομικός ορθολογισμός; Που ήταν το κράτος; Που ήταν οι κοινωνικές υπηρεσίες του; Που ήταν το σχολείο του;

Το γεγονός ότι βιάστηκε και σωματικά από ένα κάθαρμα που ήταν εργοδότης της που πέτυχε δεν έτυχε να είναι και ένας επιφανής κυρ Παντελής, που παρίστανε τον Θεοσεβούμενο, τον πατριώτη και τον κομματάρχη με διασυνδέσεις στα υψηλά στρώματα της κοινωνίας είναι και σύμπτωμα της ημεδαπής. Από παλαιότατων χρόνων καριέρες και καριέρες στήθηκαν πάνω στο γνωστό τρίπτυχο. Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα και δεν ποινικοποιούμαι όποιον το ασπάζεται σεβόμενος το κοινωνικό σύνολο και ζώντας εντός των πλαισίων του νόμου.

Αλλά η φτώχεια δεν είναι το σύμπτωμα είναι το αίτιο. Και ο πλούτος και το καλό όνομα του θύτη είναι το όπλο του. Οι κοινωνικές ανισότητες παράγουν χρήμα και ισχύ, τεράστια ισχύ έναντι των αδυνάτων. Η κοινωνική διαστρωμάτωση είναι η πρέσα που πολτοποιεί για τα πάνω πατώματα το παραγόμενο κεφάλαιο όσων βρεθούν στο υπόγειο.

Με ένα κ@λομεροκάματο βιάζεις μια παιδική ψυχή. Με ένα κ@λοπενηντάρικο τη βιάζεις και σωματικά. Και μετά πας στην κομματική εκδήλωση να χαριεντίζεσαι με τους έχοντες και κατέχοντες για δημόσιες σχέσεις. Κι όλα μέλι γάλα. Και φίλος ο περιφερειάρχης και φίλος ο διοικητής του αστυνομικού τμήματος και φίλος ο ιεράρχης και πάει λέγοντας. Με ένα κωλομάγαζο όλα αυτά. Με την ισχύ που σου δίνει η φτώχεια του απέναντι. Με την ισχύ που σου δίνει ένα ψωροπενηντάρικο έναντι όσων τη βγάζουν «σέ ‘να δωμά επτά νομά» με πέντε από δαύτα ολόκληρο τον μήνα.

Βάλτε τέλος στην παιδική εργασία. Ένα βιβλίο για κάθε παιδί. Ένα σχολείο για κάθε παιδική ψυχή. Ένα νοσοκομείο για κάθε 12χρονη. Μια αγκαλιά για κάθε παιδί που δεν την έχει. Ένα κράτος αρωγός στα όνειρά του. Βάλτε τέλος στον κ@λονεοφιλελευθερισμό τους.

About Author