Καλά κρασιά και καλά μυαλά, σύντροφοι. Γευτείτε τους καρπούς των θεωριών σας τώρα. Life’s a bitch.

Η φωτογραφία είναι του 2008 όταν είχαν επισκεφτεί τον Αλέξη Τσίπρα ως πρόεδρο του Συνασπισμού οι “Schooligans”, για μια συνέντευξη…

Προφητική φωτογραφία. Καθόλου αλληγορική. Απεικονίζει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο το πώς πορεύτηκε από τότε έως και σήμερα.

Σφιχτά δεμένος σε μια καρέκλα…

Με συντρόφους και συνοδοιπόρους τριγύρω του που αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Μια παρέα πολιτικών νηπίων οι περισσότεροι εξ αυτών – με ελάχιστες εξαιρέσεις – που κινούσαν τα νήματα κι έσφιγγαν όλο και πιο πολύ τους κόμπους των σκοινιών που τον τύλιγαν λες και βρισκόταν σε παιδική χαρά. Με κλίκες, παρεούλες, ομαδάρχες, συνεχή αιτήματα, γκρίνιες, φωνές,… χαλασμός κυρίου.

Συνιστώσες τότε.

Τάσεις σήμερα.

Θεωρίες επί θεωριών…

Πομπώδη άρθρα με ξύλινη γλώσσα κι ακαταλαβίστικες εξυπνάδες και ευφυολογήματα, απαιτήσεις, κορόνες και φανφάρες σε καθημερινή βάση, ν’ αποπροσανατολίζονται οι πάντες και μαζί κι ολόκληρος ο λαός…

Να βγαίνει προς τα έξω μια Αριστερά “Λερναία Ύδρα” με μια ντουζίνα κεφάλια. Ένα να κόβεται, δυο να ξεπροβάλλουν για ν’ απλώνουν γλωσσάρα ώστε να συνεχίζεται το μπάχαλο.

Και μαζί νέες απαιτήσεις, νέες εξυπνάδες…

Με τον Τσίπρα να βγαίνει συνεχώς να καλύπτει, να δικαιολογεί. Να παίρνει πάντα την ευθύνη των άλλων πάνω του, αντί να τους “πάρει το κεφάλι”…

Όλοι οι χώροι έχουν μια αιχμή του δόρατος που όσο ζαβή κι αν είναι, αυτή θα τρυπήσει με τη βοήθεια των υπολοίπων που δίνουν ώθηση – βλέπε Μητσοτάκη…

Ο Σύριζα είχε δεκάδες αιχμές. Δεκάδες “οπλαρχηγούς” που ο καθένας έκανε το γιουρούσι του όποτε γούσταρε, απλώνοντας ό,τι κατέβαζε το βαρύγδουπο ξερό του κι ειδικά στις πλέον κρίσιμες στιγμές.

Κι οι αντίπαλοι έχοντας στις τάξεις τους τον πιο φοβητσιάρη αρχηγό, να ξαπλώνουν πάνω στις αιχμές αυτές και να ξεκαρδίζονται σα φακίρηδες….

Ένα κόμμα ο Σύριζα με εσωκομματική αντιπολίτευση ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές όταν οι μάχες ήταν συνεχείς με το Σύμπαν ολόκληρο. Αλήθεια, πού ξανακούστηκε σε τέτοιο βαθμό και σε καθημερινή βάση? Και ποιος αρχηγός – ηγέτης πέραν του Τσίπρα θα το άντεχε και θα το δικαιολογούσε? Να βλέπει τον κάθε πανέξυπνο θεωρητικολάγνο – που δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του πιο πριν – να στρέφεται κατά εκείνον που τον πήρε από την αφάνεια και τον έκανε βουλευτή, ευρωβουλευτή, υπουργό, Πρόεδρο της Βουλής…

Για να εισπράξει μόνο μίσος, φθόνο, αναθέματα και να ποτιστεί με δηλητήριο απ’ όσους ανέδειξε…

Ομπρέλα από εδώ, τρύπια Σαμπρέλα από εκεί.

Το έχω ξαναγράψει, ας γραφεί μια φορά ακόμη….

Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν το μόνο γοητευτικό στοιχείο στο Σύριζα. Το μόνο σαγηνευτικό. Αυτός που πήρε το 3% και το έκανε 36%. Που πήρε ένα κομματίδιο που δεν είχε καν χαρακτηριστικά κόμματος και το μετέτρεψε στην πιο μαχητική κυβέρνηση που υπήρξε ποτέ.

Όλο το ποσοστό δικό του. Γιατί από το αρχαίο 3%, το πανέξυπνο 2% την κοπάνησε μόλις ζόρισαν οι καταστάσεις για ν’ απλώνουν γλωσσάρα και να ρίχνουν αναθέματα εκ του ασφαλούς. Άλλωστε πιο εύκολο να αναμασάς θεωρίες, να ξεστομίζεις λογίδρια και να καμαρώνεις, παρά να πολεμάς για ν’ αλλάξει κάτι.

Τους ήρθε πολύ απότομη η σημερινή απόφαση Τσίπρα, τους πάγωσε, λέει. Δεν περίμεναν με τίποτα αυτό που επεδίωκαν υπογείως εδώ και χρόνια με μια απερίγραπτη λύσσα…

Τους κάθισε βαριά κι αγχώθηκαν καθότι απροετοίμαστοι, οι έρμοι…

Καλά κρασιά και καλά μυαλά, σύντροφοι.

Σειρά μας ν’ απλώνουμε θεωρίες και λογίδρια εκ του μακρόθεν και εκ του ασφαλούς.

Μας εκπαιδεύσατε μια χαρά όλα αυτά τα χρόνια.

Κοινώς, συμπαντική νομοτέλεια. Ό,τι δώσεις, αυτό θα λάβεις.

Πράξεις ο Τσίπρας, θεωρίες οι υπόλοιποι.

Γευτείτε τους καρπούς των θεωριών σας τώρα.

Life’s a bitch.

About Author