Όποιος, ανεξαρτήτως κόμματος, νιώθει χαρά που παραιτήθηκε ο Τσίπρας, μάλλον δεν τον απασχολεί ιδιαίτερα η άνοδος του φασισμού στη χώρα του.
Οι ειδήσεις χωρίς εξαρτήσεις
Η εικόνα του Τσίπρα, όταν έβγαινε το φέρετρο με τη σορό του φίλου του, Βαγγέλη Βέκιου, κι έκλαιγε με λυγμούς, είναι μια εικόνα πολιτικού που δεν θα ξεχάσω όσο ζω. “Σκέψου, πολιτικός και να κλαίει”, όπως θα μου σχολίαζε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος για τον Λεωνίδα Κύρκο.
Σε εσωκομματικό επίπεδο, δεν είναι καλή εξέλιξη για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το 3% καραδοκεί, σας αρέσει – δεν σας αρέσει, συριζαίες και συριζαίοι φίλοι μου. Σε πολιτικό επίπεδο, είναι μια πράξη αξιοπρέπειας και ήθους. Σε ανθρώπινο επίπεδο, έχει δικαίωμα ως πατέρας να ασχοληθεί με την οικογένειά του.
Όπως και να ‘χει, είμαστε με τον άνθρωπο Αλέξη αυτή τη στιγμή που περνάει την πιο δύσκολη φάση της πολιτικής του σταδιοδρομίας. Όποιος, ανεξαρτήτως κόμματος, νιώθει χαρά που παραιτήθηκε ο Τσίπρας, μάλλον δεν τον απασχολεί ιδιαίτερα η άνοδος του φασισμού στη χώρα του. Λυπάμαι. Γενικώς.

