Έφυγε ο Μεγάλος ο Άρχοντας ο Γίγαντας της Κρητικής μουσικής Νίκος Σωπασής… Πες μου στην ξένη αγκαλιά αν έβρηκες ραχάτι

Podemos Newsroom

Επιμέλεια Γράφει : Σάββας Σεληθωμάς

.

.

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ – ΚΡΗΤΗ – ΜΟΥΣΙΚΗ – ΝΙΚΟΣ ΣΩΠΑΣΗΣ

Έφυγε ο μεγάλος Νίκος Σωπασής…

Στην αγκαλιά της Κρητικής γης…

Ο Άρχοντας ο γίγαντας της Κρητικής μουσικής Νίκος Σωπασής… Άλλος ένας τεράστιος καλλιτέχνης στο πάνθεον των αθανάτων… Είναι μεγάλο το κενό που αφήνει και η Κρητική Μουσική Παράδοση πολύ φτωχότερη από χθες.

Καλό ταξίδι καλό παράδεισο Νικολή… Καλή Αντάμωση… Σήμερα Πέμπτη το “Τελευταίο Αντίο” στο χωριό του στα Χελιανά Μυλοποτάμου Ρεθύμνου στις 16:00 μ.μ.

“Πιάσε τη Λύρα δυο σκοπούς Νίκο να τως επαίξεις … Στου παραδείσου τα χωριά γλέντι να ξετελέψεις”

Γλέντι έχουνε στεμένο από χθες στσι γειτονιές του παραδείσου στα κελιά του κάτου κόσμου… Πολλοί μεγάλοι από χθες σε υποδέχτηκαν στσι τόπους τους.

.

Ο Νίκος Σωπασής υπήρξε μεγάλη αδυναμία για μένα, Μέγιστος, Τεράστιος για την Κρητική Μουσική, Ένας εκ των κορυφαίων !!!

Είχα την τιμή στις 6 Απριλίου 2014 να παρουσιάσω την 4η Συνάντηση Φίλων kritikiparadosi.gr – Τιμητική εκδήλωση Στο Γίγαντα της Κρητικής Μουσικής Νίκο Σωπασή στο Κρητικό κέντρο “Κρήτη” των Βασσάλου – Κοϊνάκη.

Είχα γράψει τότε…

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Είναι γνωστό για την αδυναμία και τη μεγάλη αγάπη που τρέφω στο πρόσωπο αυτού του ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ καλλιτέχνη της Κρητικής Μουσικής του ΓΙΓΑΝΤΑ όπως τον αποκαλώ εγώ.

Έτσι λοιπόν δεν θα μπορούσα να αρνηθώ τη πρόσκληση από τον φίλο Λυράρη Γρηγόρη Αλυσσανδράκη να παρουσιάσω αυτήν τη Τιμητική Εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί για αυτόν το σπουδαίο Άνθρωπο και Καλλιτέχνη ΝΙΚΟ ΣΩΠΑΣΗ.

Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον Γρηγόρη για την τιμή που κάνει στο προσωπό μου όπως και μεγάλη η τιμή για μένα αυτή την ημέρα.

Σάββας Σεληθωμάς – Καστρινός

.

.

.

Παρακάτω το link με ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ από την τιμιτική εκδήλωση στο ΚΡΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ “ΚΡΗΤΗ” για τον ΝΙΚΟ ΣΩΠΑΣΗ ΤΟ 2014

H Τιμητική Εκδήλωση Του Νίκου Σωπασή στο Κέντρο “Κρήτη”

ΜΙΑ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΛΥΣΣΑΝΔΡΑΚΗΣ ΣΤΟ ΚΡΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ “ΚΡΗΤΗ” ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΓΙΓΑΝΤΑ ΛΥΡΑΡΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΣΩΠΑΣΗ

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10202085046342983&type=3

.

Με δική μου πρωτοβουλία και με την άδεια του Νίκου Σωπασή δημιουργήθηκε το 2009 η Σελίδα του στο Facebook

Όπου στη συνέχεια μετά από επιθυμία του μπήκε στην συνδιαχείρηση της σελίδας ο γιος του Νικήτας Σωπασής.

.

Ο γιος του Νικήτας Σωπασής έγραψε…

Αμε να βρεις το Γιωργη μας που σου ´χε λείψει τόσο

Ε κόπηκε η ρίζα μου α που χα κ κρατούσα …… Σαν έφυγε απο τη ζωη ότι είχα κ αγαπούσα

.

Ποιο τραγούδι, ποιο σκοπό, ποια μαντινάδα να πρωτοθυμηθείς, από μια 70χρονη μουσική πορεία του Nίκου Σωπασή.

Προικισμένος με σπάνιες φωνητικές αρετές και μια εντελώς προσωπική εκφραστική χροιά, ήταν ταυτόχρονα ένας έξοχος δεξιοτέχνης που ήξερε, με ευέλικτη φαντασία, να ανακαλύπτει νέους δημιουργικούς δρόμους. Ο Νίκος Σωπασής προσωποποιούσε τις μουσικές αποχρώσεις του Μέσα Μυλοποτάμου και με τη ρωμαλέα φωνή του και τους μαγευτικούς ήχους της λύρας του, έστελνε τα χαιρετίσματα των Ταλαίων Ορέων σ όλους τους Κρητικούς.

“Πες μου στην ξένη αγκαλιά αν έβρηκες ραχάτι να πω και `γω τση σκέψης μου να αλλάξει μονοπάτι…”

“και αν βρήκες άλλη αγκαλιά και `φυγες `πο κοντά μου απάνω σου θα κουβαλείς τ` αποτυπώματά μου”…

Ένα τραγούδι παραπονιάρικο στίχο, όπου η φωνή του Νίκου Σωπασή και η συνοδεία του λαούτου το κάνουν εξαιρετικό.

Οι μαντινάδες που ακούγονται ναι μεν παραπονιάρικες, αλλά και με απίστευτη αλήθεια…

.

Ο Νίκος Σωπασής γεννήθηκε στα Χελιανά Ρεθύμνου, μια περιοχή που συνδυάζει την γαλήνη του καταπράσινου τοπίου, με την τραχύτητα και την υπερηφάνεια του Κουλούκωνα. Ένας χώρος αυθεντικό μουσικό εργαστήρι της φύσης. Εκεί έμαθε, από τα παιδικά του χρόνια τη λύρα, με δάσκαλο τον πατέρα του, τον αείμνηστο Χοτζολάμπη, πασίγνωστο λυράρη στο Μέσα Μυλοπόταμο, μια ξεχωριστή μορφή, ομορφάνθρωπος, μερακλής, με ερωτισμό και κέφι. Γενικά οι Χελιανώτες Χότζηδες, είναι προικισμένοι με έμφυτη τάση προς τη λαϊκή ποίηση, τη μουσική, τα μεγάλα ιδανικά, είναι εύστροφοι και πνευματώδεις. Ο Νίκος Σωπασής από τα πρώτα χρόνια της καλλιτεχνικής του παρουσίας, ξεχώρισε απ’όλους τους λυράρηδες της περιοχής και γρήγορα η φήμη του άρχισε να απλώνεται. Μ’ ένα ανεξάντλητο κέφι και μια εκπληκτική επικοινωνία με το κοινό του, έγινε περιζήτητος στα κρητικά γλέντια και αργότερα στο τέλος της δεκαετίας του ’60 έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην άνθιση των κρητικών κέντρων στο Ηράκλειο και την Αθήνα. Σε ηληκία 25 χρόνων έγραψε τον πρώτο μεγάλο του δίσκο, με την περίφημη “Ροδαριά”, ένα τραγούδι που τον καθιέρωσε σαν ένα από τα πρώτα ονόματα των δημιουργών της μουσικής του νησιού μας. Ταξίδεψε Αμερική, τον Καναδά, τη Γερμανία, δούλεψε πολλά χρόνια στην Αθήνα, όπου κι αν εμφανίστηκε λειτούργησε ως “πυροδότης”για γλέντι και ξεφάντωμα. Προικισμένος με σπάνιες φωνητικές αρετές και μια εντελώς προσωπική εκφραστική χροιά, είναι ταυτόχρονα ένας έξοχος δεξιοτέχνης που ξέρει, με ευέλικτη φαντασία, να ανακαλύπτει νέους δημιουργικούς δρόμους. Ο Νίκος Σωπασής προσωποποιεί τις μουσικές αποχρώσεις του Μέσα Μυλοποτάμου και με τη ρωμαλέα φωνή του και τους μαγευτικούς ήχους της λύρας του, στέλνει τα χαιρετίσματα των Ταλαίων Ορέων σ’όλους τους Κρητικούς.

Η έκδοση αυτού του δίσκου που κυκλοφορεί από το Κρητικό Μουσικό Εργαστήρι το 2004 περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος των τραγουδιών που χάραξαν και σημάδεψαν την 30χρονη μουσική πορεία του Νίκου Σωπασή εώς τότε.

Νίκος Βιδάκης Δημοσιογράφος

.

Η μεγάλη μαντιναδολόγος η Δέσποινα Σπαντιδάκη έγραψε…

…. Αθάνατο σε κάμανε τα μουσικά σου έργα,γι’αυτο και δεν εδακρισα με τη δική σου φεύγα.. Λατρεμένε Νίκο σωπαση πάντα θα είσαι εδώ….

.

Αποτυπώματα

“Πες μου στην ξένη αγκαλιά αν έβρηκες ραχάτι να πω και `γω τση σκέψης μου να αλλάξει μονοπάτι…”

“και αν βρήκες άλλη αγκαλιά και `φυγες `πο κοντά μου απάνω σου θα κουβαλείς τ` αποτυπώματά μου”… (Δέσποινα Σπαντιδάκη)

.

Φτερά δεν έχω

” ΦΤΕΡΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΑ ΨΗΛΑ .. Η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΜΕ ΒΓΑΝΕΙ … ΚΑΙ ΔΕ ΦΟΒΟΥΜΑΙ ΝΑ ΠΕΤΩ .. ΟΤΙ ΚΑΙΡΟ ΚΙ ΑΝ ΚΑΝΕΙ “

” ΦΤΕΡΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΑ ΨΗΛΑ .. ΠΕΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ … ΓΙΑΤΙ ΚΙ ΟΨΑΡΓΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ .. Σ΄ΕΙΧΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ” (Γ.Μιχελάκης)

.

Περνά ο καιρός – 1987  

” Περνά ο καιρός μα μέσα μου .. τίποτα δεν αλλάζει .. πάντα στην πρώτη ανάμνηση .. ο νούς κατασταλάζει ”

” Περνά ο καιρός μα μέσα μου .. τίποτα δεν αλλάζει .. γιατί ‘χω μέσα στην καρδιά .. ενα κρυφό μαράζι
μαχαίρι και με σφάζει ”

.

Σαν έρχεσαι στη σκέψη μου 

Κακλής Μανώλης – Σωπασής Νίκος Ζωντανή Ηχογράφηση στην Αμερική No2

“Σαν έρχεσαι στη σκέψη μου .. απριλολουλουδο μου .. γέλιο στα χείλη γίνεσαι .. δάκρυ στο μάγουλο μου”

.

.

Ροδαριά (1970)

“Επότιζα μια ροδαριά με υπομονή κι έβγαλε ρόδο όμορφο μα το μυρίζουνται άλλοι”

Από την σελίδα στο FB του Γιάννης Ξυλούρης ή Ψαρογιάννης

«Επότιζα μια ροδαριά» (1971)

________________________

η πρώτη δισκογραφική δουλειά του Νίκου Σωπασή και η ιστορία της συγκεκριμένης ηχογράφησης από συνέντευξή του

“”” Επότιζα μια ροδαριά με υπομονή μεγάλη .. κι έβγαλε ρόδο όμορφο, μα το μυρίζουντ’ άλλοι.

Τη ροδαριά που επότιζα, βάτοι την τριγυρίζουν .. και δε μ’ αφήνουνε να δω τα ρόδα που μυρίζουν.

Δε θα με νοιάσσει α θα μου πουν «η ροδαριά εξεράθη» .. μόνο το ρόδο εύχομαι ποτέ κακό μην πάθει.

Η ροδαριά να ξεραθεί, καθόλου δε με νοιάζει .. εγώ η-το ρόδο αγαπώ, μ’ αυτή του βάτου μοιάζει.

Χαλάλι τους η ροδαριά, το ρόδο δεν τ’ αφήνω .. γιατί επάλεψα σκληρά τόσον καιρό για κείνο”””

μουσική: παραδοσιακή – διασκευή: Νίκος Σωπασής & Γιάννης Ξυλούρης

μαντινάδες: Γιάννης Σωπασής

«Επότιζα μια ροδαριά» (1971)

________________________

ΝΙΚΟΣ ΣΩΠΑΣΗΣ: τραγούδι, λύρα

Γιάννης Ξυλούρης: στεριανό λαούτο

Κυκλοφόρησε το 1971 σε δίσκο βινυλίου 45 στροφών (7″ single) από το ελληνικό παρακλάδι της Philips, την Fidelity, με αριθμό καταλόγου 05039. Στη Β’ πλευρά του δίσκου υπήρχε το κομμάτι «Έχω καρδιά που πάντοτε» (www.youtube.com/watch?v=pE3oJ6K6xww).

_____________________

Ακολουθεί σχετικό απόσπασμα συνέντευξης του Νίκου Σωπασή που δόθηκε στις 9 Ιουνίου 2005 στο Τ.Ε.Ι. Κρήτης (Παράρτηµα Ρεθύµνου)

Ερευνητές συµµετέχοντες στη συνέντευξη: Ειρήνη Θεοδοσοπούλου, Εµµανουήλ Φραγκούλης (Ερ.)

— Νίκος Σωπασής :: Τέλος πάντων, δούλευα εγώ στην “Αρετούσα”, µου κολλάει ο Ορέστης (Σαρής), µου λέει: “Θα γράψεις δίσκο”, “Φύγε, µωρέ, τι να γράψω;” του λέω, “Τώρα άρχισα τη λύρα και θα γράψω και δίσκο;” — “Θα γράψεις δίσκο, θα γράψεις δίσκο”. Κείνη τη χρονιά, έγραψα τη “Ροδαριά”. Οι µαντινάδες βέβαια δεν είναι δικές µου, ενούς ξαδέρφου µου, ενός ξαδέρφου µου.

— Ερ. :: Θα µας την πείτε τη µαντινάδα µε τη “Ροδαριά”;

— Νίκος Σωπασής :: Είναι πολλές µαντινάδες… ε, έχει πολλές. Η πρώτη µαντινάδα είναι: “Επότιζα µια ροδαριά µε υποµονή µεγάλη κι έβγαλε ρόδο όµορφο, µα το µυρίζουνται άλλοι”. Εταίριαζε τώρα στην περίπτωση που εγώ ήµουνα χωρισµένος κι έχω το παιδί ας πούµε. Κι εκεί… τέλος πάντων, βγαίνω στην Αθήνα και βρίχνω τον συγχωρεµένο τον Ξυλούρη.

— Ερ. :: Τον Νίκο;

— Νίκος Σωπασής :: Τον Νίκο. Του λέω “Είµαστε καλοί φίλοι”, του λέω έτσι κι έτσι και βγήκα… γράψαµε ένα δισκαλάκι, “Θα µε πάρεις του λέω στην Κολούµπια;”. Κι εκείνος ήταν στην Κολούµπια τότε, δεν ήθελα να πάω στου Βαρδουλάκη (Panivar) γιατί είναι απάτη. Τέλος πάντων, είναι… επειδή έπαιζαν τότε στην Παρασείου στο “Κονάκι”. ∆εν ξέρω, το ‘φταξες αυτό το µαγαζί ή δεν το ‘φταξες; Το ‘φταξες;

— Ερ. :: Παρασείου κι Αχαρνών;

— Νίκος Σωπασής :: Ναι. Αχαρνών. Αχαρνών και Παρασείου.

— Ερ. :: Ναι. Ναι, ναι.

— Νίκος Σωπασής :: Εκεί έπαιζε τότες ο Ξυλούρης. Είχε πάρει ένα του Μαρκόπουλου, είχε γράψει το ΧΡΟΝΙΚΟ τότε, τον πρώτο δίσκο δεν ήταν το ΧΡΟΝΙΚΟ, έτσι δεν είναι; Με τον Μαρκόπουλο. Και µου λέει “Αύριο έλα στο στούντιο”, ήταν κουµπάροι µε τον Λαµπρόπουλο που ‘χε την εταιρεία, την Κολούµπια, “Έλα στο στούντιο” µου λέει “αύριο και είµαι σίγουρος ότι δεν θα µου χαλάσει το χατίρι ο Λαµπρόπουλος”. Πάµε πραγµατικά. Θυµάµαι τραγουδούσε εκείνη την µέρα, ηχογραφούσε το “Φιλεντέµ”. Αφού τελειώσανε λοιπόν την ηχογράφηση, βγαίνει επάνω ο Λαµπρόπουλος εκεί πέρα και του λέει “Κουµπάρε…”, έτσι κι έτσι του λέει, “αυτό το κοπέλι είναι φίλος µου και ήρθε να γράψει ένα δίσκο, τι λες; Θα τόνε πάρουµε στην εταιρεία;”. Του λέει, “Κουµπάρε, ό,τι πεις εσύ”. Βγαίνοντας απ’ το στούντιο να φύγουµε, πάει µπροστά ο Ξυλούρης µε τον Μαρκόπουλο, ακολουθώ εγώ από πίσω µε τον Γιάννη, τον Ψαρογιάννη, τον αδερφό του Νίκου. Και του λέει ο Μαρκόπουλος “Ρε Νίκο”, του λέει, “τι λέει αυτός στη φωνή;”. Για µένα τώρα. Γι’ αυτό ακόµη τον αγαπώ και ας είναι κι αποθαµένος. “Γιάννη”, του λέει, “έχει πιο καλή φωνή από µένα”. “Τι λες, ρε;”, του λέει. Λέει “Αυτό που σου λέω”. Άσ’ τον να λέει ό,τι θέλει, είχα καλύτερη φωνή εγώ απ’ τον συγχωρεµένο τον Νίκο; Αλλά είπε την καλή κουβέντα. Αυτό µ’ ευχαρίστησε εµένα. Και γυρίζει ο Μαρκόπουλος, “Ρε Κρητικέ”, µου λέει, “θα ‘ρθεις να σε πάρουµε στη Φίλιπς;”. Ο Μαρκόπουλος ήταν στη Φίλιπς. Και του λέω, “Γιάννη”, του λέω “εγώ βγήκα να γράψω ένα δισκαλάκι”, τότε ήτανε τα µικρά τα δισκαλάκια των σαράντα πέντε στροφών, “Ή στην Κολούµπια ή στην Φίλιπς για µένα εξίσου οι εταιρείες”. Τέλος πάντων, µου λέει ο Ψαρογιάννης “Μπορεί να σε πάρει στη Φίλιπς ο Μαρκόπουλος”. Λέω “Δεν ξέρω Γιάννη…”.

— Ερ. :: Για να βγάλετε δηλαδή άλλον δίσκο στη Φίλιπς;

— Νίκος Σωπασής :: Όχι.

— Ερ. :: Αυτό.

— Νίκος Σωπασής :: Αυτό το δίσκο που βγήκα εγώ να γράψω. Για πρώτη φορά, για πρώτη φορά.

— Ερ. :: Να µην τον γράψετε δηλαδή στην Κολούµπια…

— Νίκος Σωπασής :: Ναι αφού ερώτησε τον Νίκο ο Μαρκόπουλος, “Τι φωνή έχει αυτός;”, του λέει “Καλλιά από µένα”. Αυτός πώς σκέφτηκε; Σου λέει να τόνε πάρουµε στη Φίλιπς κι έτσι έγινε πραγµατικά. ∆εν περνούν… έφυγα εγώ εν τω µεταξύ κατέβηκα, λέω του Ψαρογιάννη “Εγώ θα φύγω γιατί παίζω” και δεν περνούν δυο µέρες και µε παίρνει ο Ψαρογιάννης τηλέφωνο και µου λέει, “Έλα, Σωπασή γιατί κανόνισε ο Μαρκόπουλος να γράψεις στη Φίλιπς”. Και βγήκα πραγµατικά στην Αθήνα και πήγαµε στη Φίλιπς.

— Ερ. :: Υπέγραφες τότε συµβόλαιο µε την εταιρεία;

— Νίκος Σωπασής :: Ναι, ναι.

— Ερ. :: Τι είδους, πώς, σε έτη, σε δίσκους, πώς;

— Νίκος Σωπασής :: ∆εν θυµάµαι τώρα… και τα ποσοστά, νοµίζω τα ποσοστά, στο συµβόλαιο που υπόγραψα ήταν 2%, να πάρω από τις πωλήσεις. Όταν επήγαµε στο στούντιο, δεν βγάνει ο κουµπάρος µου τώρα ο Ψαρογιάννης, γιατί µετά µε στεφάνωσε αυτός, να µη µιλήσει, µόνο µου λέει στο στούντιο µέσα, µου λέει “Τους βλέπεις αυτούς όλους αυτούς που είναι στην κονσόλα; Όλοι είναι της εταιρείας”, µου λέει. Ήταν τέσσερα-πέντε άτοµα, “Ήρθανε να σ’ ακούσουνε”, µου λέει. Για τη φωνή µου. Εγώ τότεσας… λέω ίντα ήτανε να µου το πει, να µ’ αφήσει να γράψουµε γιατί όσο και να ‘ναι πρώτη φορά µπαίνω σε στούντιο εγώ και ξέρω ‘γω… Τέλος πάντων, γράψαµε τη “Ροδαριά”. Βγαίνουµε… µετά βγήκαµε απ’ το… από πάνω, απ’ την κονσόλα, το µόνο που θυµούµαι ήταν ένας Μακράκης, απ’ το Ηράκλειο. Ήτανε παραγωγός ας πούµενε στα δηµοτικά. Κι ένας Εµµανουηλίδης. Μου λέει “Μπράβο ρε Σωπασή, έχεις ωραία φωνή, καλή φωνή…”, ξέρω ‘γω. Εντάξει εγράψαµε, έφυγα εγώ, κυκλοφορεί ο δίσκος τον Μάη, έγραψα εγώ το Φλεβάρη και τον Μάη κυκλοφόρησε ο δίσκος. Κι έρχεται η πρώτη κοψιά που είχανε στείλει στο Ηράκλειο, πεντακόσιοι δίσκοι. Εγώ δεν το ξέρω και κοιµούµαι. Από πάνω από µένα η σπιτονοικοκυρά που ‘χει το σπίτι, µια ξαδέρφη µου ήτανε, µια στιγµή στον ύπνο µου γροικώ το… τη “Ροδαριά” κι έπαιζε. Λέω “Βρε συ ονειρεύοµαι ή;…”. Σηκώνοµαι, κάθοµαι στο κρεβάτι, παίζει ο δίσκος. Κάνω έτσι, βγαίνω απ’ όξω και της φωνάζω… “Ε, µωρέ!” µου λέει “εσύ κοιµάσαι και ο δίσκος κυκλοφόρησε, πήγα και τόνε πήρα”. Πάω λοιπόν, “Πού είναι το µαγαζί;”, της λέω, µου λέει “Στο…”, τότεσας δεν ήταν τα φανάρια ακόµα στο Ηράκλειο, είχανε ένα χωροφύλακα κι έκανε τον τροχονόµο, µου λέει “Στον τροχονόµο παρά πάνω, δίπλα είναι το µαγαζί”. Πάω, µπήκα εγώ µέσα, δε λέω ποιος είµαι. Μόνο του λέω “θέλω”, του λέω “δέκα δίσκους του Σωπασή”. Μου λέει “δεν έχω”. “Έφερα” µου λέει “το πρωί, µου φέρανε πεντακόσια κοµµάτια, δεν έχω όξω, µόνο ένα και τον έχω για δείγµα, δεν τόνε δίδω”.

— Ερ. :: ∆εν σας γνώρισε; Όχι… ∆εν ήξερε, δεν είχε φωτογραφία έξω ο δίσκος.

— Νίκος Σωπασής :: Ναι. Όχι, δεν είχε φωτογραφία. Και του λέω “Πότε θα φέρεις”; “∆εν ξέρω”, µου λέει “θα δούµε τώρα πότε και…”, του λέω “Πάρε µωρέ τηλέφωνο” του λέω “εδά”, “πάρε τηλέφωνο” του λέω “στην Αθήνα να στείλουν αύριο και πες τους να σου στείλουν χίλια κοµµάτια”. Αυτός µε κοιτάζει, σου λέει τρελός είναι τούτοσες; ∆εν µου ‘χει πει εν τω µεταξύ και “Πέρασε και µια γυναίκα από δω, και µου παράγγειλε εξήντα κοµµάτια. Τώρα µαγαζί έχει τι γίνεται δεν ξέρω”. “Βλέπεις;”, του λέω, αλλά άντε από ‘δω από κει, µου λέει “Μα εσύ…”, του ‘πα εγώ ποιος είµαι, του είπα εγώ “δικός µου είναι ο δίσκος, “Εσύ”, µου λέει, “είσαι ο Σωπασής;”. Του λέω “Εγώ”. “Α, κάτσε”, µου λέει… “καφεδάκι” ξέρω εγώ… του λέω “Δεν θα µου δώσεις καφεδάκι”. Τέλος πάντων, τόνε πιέζω εγώ, παίρνει στην εταιρεία τηλέφωνο, λέει “Ο Σωπασής είναι αυτή τη στιγµή εδώ πέρα και µου λέει να στείλετε χίλια κοµµάτια αύριο”. “Μα”, του λέει, “µα δεν τα ‘χουµε, θα δούµε στην αποθήκη τι έχουµενε κι ό,τι είναι θα σας τα στείλουµε αύριο”. Πραγµατικά εστείλαν καµία εξακοσαριά κοµµάτια, αλλά ο δίσκος βέβαια έβγαλε. Αφού κυκλοφόρησε ο δίσκος ήµουνα εδώ και µε το που κυκλοφόρησε ο δίσκος εβγήκα εκεί. Κατευθείαν.

— Ερ. :: Μεγάλη διαφορά, έτσι;

— Νίκος Σωπασής :: Μεγάλη, ναι.

— Ερ. :: Γίνατε γνωστός, γνωστός ας πούµε, πασίγνωστος.

— Νίκος Σωπασής :: Ναι, δεν υπήρχε τότε αυτοκίνητο, δεν υπήρχε τζουκ µποξ, που είχαν τα τζουκ µποξ τα µαγαζιά, ας πούµε και σπίτι να µην έχει τη “Ροδαριά”. Αν ήτανε τώρα, θελα’ να γίνει χρυσός. Αλλά τότε δεν υπήρχανε χρυσοί δίσκοι και ξέρω ‘γω.

— Ερ. :: Ποια εποχή ήταν που βγάλατε το δίσκο;

— Νίκος Σωπασής :: Το ’70.

— Ερ. :: Το ’70;

— Νίκος Σωπασής :: Το ’70 προς ’71. Ναι. Το ’71 µάλλον το Μάιο κυκλοφόρησε.

— Ερ. :: ∆ηλαδή ένα χρόνο µετά που αφήσατε το… που αφήσατε το σούπερ µάρκετ, τη βάση.

— Νίκος Σωπασής :: Ναι, έφυγα απ’ τη δουλειά µου εγώ το ’70 τον Οκτώβρη. Το Φλεβάρη το ’71 έγραψα το δίσκο, το ’71 το Μάη κυκλοφόρησε.

.

Παγωμένες νύχτες

.

Δε σε πιστεύω ανέ μου λες

.

Ο πόνος

.

Γλέντια και ξεφαντώματα

,

.

Ο Νίκος Σωπασής στην εκπομπή του Γιώργου Κοκαράκη ΜΕΡΟΣ Α’

.

Ο Νίκος Σωπασής στην εκπομπή του Γιώργου Κοκαράκη ΜΕΡΟΣ Β’

.

.

About Author