Δημήτρης Κουφοντίνας: Η επικίνδυνη κατάρρευση μιας κυριαρχίας – Δύση εναντίον Ανατολής
Podemos Newsroom
ΑΠΟΨΕΙΣ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ – ΚΟΣΜΟΣ – ΔΙΕΘΝΗ – ΔΥΣΗ – ΕΛΛΑΔΑ – ΚΥΠΡΟΣ – ΟΥΚΡΑΝΙΑ – ΡΩΣΙΑ – ΗΠΑ – ΙΣΡΑΗΛ – ΙΡΑΝ – ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ – ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ – ΝΔ – ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ – ΙΣΤΟΡΙΑ – Ιστορίες – Stories
Γράφει ο Δημήτρης Κουφοντίνας
“Απόψεις… με Άποψη”
Η επικίνδυνη κατάρρευση μιας κυριαρχίας: Δύση εναντίον Ανατολής
Η στάση των ελίτ σε Ελλάδα – Κύπρο δείχνει την εξαχρείωση και την εθελοδουλία τους. Στρατεύονται πρόθυμα σε έναν πόλεμο που δεν είναι δικός μας, έναν πόλεμο που δεν θέλει ο ελληνικός λαός (ενδεικτικά τα συντριπτικά ποσοστά κατά του πολέμου στην Ουκρανία στις τελευταίες «τάσεις» της MRB). Ανατινάζουν γέφυρες με ισχυρές χώρες που –για τους δικούς τους βέβαια λόγους– δρούσαν σταθεροποιητικά στην περιοχή και συνέβαλλαν στην επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και κόβουν μακροχρόνιους δεσμούς με τους λαούς γύρω μας, εκθέτοντας σε θανάσιμο κίνδυνο αντιποίνων Ελλάδα και Κύπρο. Και όλα αυτά, προσδοκώντας ψιχία από τη λεία σε μια (τουλάχιστον αβέβαιη) νίκη της Δύσης.
To 2023 o Μάρτιν Γουλφ συνόψιζε στους Fianacial Times (22/9/2003): «Η Ευρώπη είναι το παρελθόν, οι ΗΠΑ είναι το παρόν και μία Ασία, κυριαρχούμενη από την Κίνα, το μέλλον». Δεν ήταν ο πρώτος αναλυτής που διαπίστωνε την αναντίστρεπτη παρακμή των ΗΠΑ και τη μετατόπιση της γεωπολιτικής ισχύος από τη Δύση προς την Ανατολή και από Βορρά προς Νότο. Μπροστά σε αυτή την ιστορική αλλαγή εποχής, οι γεωπολιτικοί των ΗΠΑ αναζητούσαν την καλύτερη στρατηγική για να εμποδίσουν το μέλλον ενός πολυπολικού κόσμου.
Ο Ρόμπερτ Κάπλαν, ακολουθώντας τον γεωπολιτικό αναλυτή Τζον Μιρσάιμερ (με ρόλο και οι δύο στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ), μιλούσε για «αναπόφευκτο» πόλεμο με την Κίνα. Και οι ΗΠΑ προετοιμάζονταν γι’ αυτόν τον πόλεμο: πάνω από 200 βάσεις περικυκλώνουν την Κίνα, οι πυρηνικοί τους πύραυλοι τη σημαδεύουν μόνιμα, ενώ παραδίδουν συνεχώς στην Ταϊβάν τα πιο σύγχρονα όπλα.
Το 2003, όμως, ναυαγούσε στο Ιράκ το υπερφιλόδοξο σχέδιο για τον Νέο Αμερικανικό Αιώνα, με τον Νίξον να διαπιστώνει πικρά: «Είμαστε ένας ανίκανος και αξιολύπητος γίγαντας». Λίγα χρόνια αργότερα, ο αμερικανικός στρατός θα τραπεί σε εξευτελιστική φυγή από το Αφγανιστάν, ξαναζωντανεύοντας το σύνδρομο του Βιετνάμ και σηματοδοτώντας το τέλος της αποστολής χερσαίων δυνάμεων για να επιβάλουν στο πεδίο τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Ηταν άλλη μια τρύπα στη φούσκα της αμερικανικής ισχύος, ακόμα ένα τσαλάκωμα στην εικόνα των ΗΠΑ ως παγκόσμιου χωροφύλακα.
Θα ακολουθήσει η ήττα στην Ουκρανία, στον πόλεμο που προετοίμαζε πολλά χρόνια η Δύση για να αλλάξει το καθεστώς στη Ρωσία, να τη διαμελίσουν και να τη λεηλατήσουν. Θυμόμαστε τους σχετικούς χάρτες που είχαν κυκλοφορήσει.
Το ίδιο θα συμβεί με τη νέα ήττα της Δύσης στο Ιράν. Απέτυχαν να το τσακίσουν, να αλλάξουν το καθεστώς, να το διαμελίσουν. Ηταν ιδιαίτερα μια στρατηγική ήττα για το Ισραήλ που είχε αναλάβει τη βρόμικη δουλειά για λογαριασμό της Δύσης, όπως αποκάλυψε ο μαρτυριάρης καγκελάριος Μερτς. Σαν από εκδίκηση της Ιστορίας, το Ισραήλ γνώρισε «σκηνές Γάζας» με τα γκρεμισμένα κτίρια από τα ιρανικά πυραυλικά αντίποινα που διαπερνούσαν τον αδιαπέραστο θόλο. Ηταν άλλη μια τρύπα στη φούσκα της ισραηλινής ισχύος, ακόμα ένα τσαλάκωμα στην εικόνα του άτρωτου τοπικού χωροφύλακα της Δύσης. Ξαναζωντάνεψαν μνήμες του 1973 στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, όταν το Ισραήλ μόλις που διασώθηκε από τις ΗΠΑ. Ή το 2006, όταν ο στρατός του τράπηκε σε εξευτελιστική φυγή από τον Λίβανο. Ο ίδιος πολυδιαφημισμένος ανίκητος στρατός που αποδεικνύεται ανίκανος δυο χρόνια τώρα μπροστά στα λιανοντούφεκα της αντίστασης στη Γάζα.
Βέβαια το Ισραήλ διαθέτει τεράστια φονική ισχύ για να ισοπεδώνει από αέρος, με τα πανίσχυρα δυτικά όπλα, αδύναμες χώρες και να δολοφονεί με καθαρά τρομοκρατικές μεθόδους ηγέτες και στελέχη χωρών και αντιστασιακών κινημάτων. Πολύ μεγαλύτερη ισχύ, όμως, διαθέτουν οι ΗΠΑ με τη φονικότερη πολεμική μηχανή που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, που έχουν όλη τη δειλία να δολοφονούν και να ισοπεδώνουν από αέρος, αλλά όχι την ικανότητα να εδραιώνουν την επιβολή τους με χερσαίες δυνάμεις στο πεδίο.
Οι ΗΠΑ βρίσκονται ιστορικά σε ανεπίστρεπτη πορεία παρακμής, ωστόσο παραμένουν κρίσιμος παράγοντας στο παγκόσμιο σύστημα ως ο τελικός εγγυητής του δυτικού καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού. Ετσι σήμερα, που το ιστορικό εκκρεμές δείχνει όλο και πιο σταθερά την Ανατολή, έχουν αναλάβει να ηγηθούν στην «καθοριστική» κατά τον Κάπλαν στρατιωτική σύγκρουση του 21ου αιώνα, εναντίον της, για να κρατήσουν την παγκόσμια κυριαρχία με όλα τα μεσα. Εχουν εξαπολύσει ολομέτωπο πόλεμο, πολιτικό, ιδεολογικό, οικονομικό, πολιτιστικό. Πόλεμο ψυχρό που εξελίσσεται σταδιακά σε θερμό. Υπερεξοπλίζονται ως συλλογική Δύση, δαπανώντας τεράστια ποσά που αφαιρούν από το κοινωνικό κράτος, για να επαναφέρουν ανιστόρητα έναν μονοπολικό κόσμο, στο όνομα μιας σοβινιστικής – ρατσιστικής ιδεολογίας που μιλά για το δικαίωμα που έχουν τα «ανωτέρα» «πολιτισμένα» έθνη να κυριαρχούν πάνω στα «κατώτερα», τα «βάρβαρα», τα «απολίτιστα».
Ετσι η Δύση μετατρέπεται στη μεγαλύτερη πηγή παγκόσμιας αστάθειας, έτοιμη να βυθίσει την ανθρωπότητα σε μια παρατεταμένη περίοδο κλιμακούμενης βίας, σε ένα παγκόσμιο χάος. Ετοιμάζεται και προετοιμάζει την κοινή γνώμη για έναν παγκόσμιο πόλεμο, που μπορεί –με ολοένα μεγαλύτερες πιθανότητες– να εξελιχθεί σε πυρηνικό όλεθρο.
Σε αυτό το παγκόσμιο σκηνικό, όταν πιέζει δραματικά η ανάγκη για μια συγκρατημένη ισόρροπη εξωτερική πολιτική, η κυβέρνηση Μ. ταυτίζεται απόλυτα με τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Καμιά γωνία ανεξαρτησίας, κανένα ψήγμα αυτονομίας, αλλά υποταγή των συμφερόντων του ελληνικού λαού στα στρατηγικά συμφέροντα της Δύσης. Με μια εθελοδουλία, βγαλμένη από τα πιο σκοτεινά μετεμφυλιακά ντουλάπια του «Ιδού ο στρατός σας» και της εκστρατείας στην Κορέα, στρατεύεται στην εμπροσθοφυλακή όλων των πολέμων της Δύσης. Γίνεται εμπόλεμο μέρος όχι μόνο μέσα από το πλέγμα των βάσεων στο ελληνικό έδαφος, αλλά στέλνοντας και ελληνικά αμυντικά μέσα.
Από κοντά και η Κύπρος του Χριστοδουλίδη, που σε απόλυτο συντονισμό με τον Μητσοτάκη έχει κάνει αμερικανόδουλη στροφή, παρέχει γην και ύδωρ σε ΗΠΑ – Ισραήλ. Ανοίγει τα λιμάνια της και τα αεροδρόμια στις ένοπλες δυνάμεις της Δύσης, αφοπλίζει τον κυπριακό στρατό, στέλνοντας όπλα στην Ουκρανία, και αφήνει κατά παράβαση των κανονισμών των Η.Ε. να γίνει η βάση στο Ακρωτήρι ο βασικός κόμβος για τον εξοπλισμό του Ισραήλ και ορμητήριο για τις ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ που επιχειρούν στον Λίβανο, στη Γάζα και στην ευρύτερη περιοχή. Εχει μπει σε μια πορεία επαναποικιοποίησης και έχει μετατραπεί σε ένα άβουλο προτεκτοράτο των ΗΠΑ – Ισραήλ.
Αυτή η στάση των ελίτ σε Ελλάδα – Κύπρο δείχνει την εξαχρείωση και την εθελοδουλία τους. Στρατεύονται πρόθυμα σε έναν πόλεμο που δεν είναι δικός μας, έναν πόλεμο που δεν θέλει ο ελληνικός λαός (ενδεικτικά τα συντριπτικά ποσοστά κατά του πολέμου στην Ουκρανία στις τελευταίες «τάσεις» της MRB). Ανατινάζουν γέφυρες με ισχυρές χώρες που –για τους δικούς τους βέβαια λόγους– δρούσαν σταθεροποιητικά στην περιοχή και συνέβαλλαν στην επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και κόβουν μακροχρόνιους δεσμούς με τους λαούς γύρω μας, εκθέτοντας σε θανάσιμο κίνδυνο αντιποίνων Ελλάδα και Κύπρο. Και όλα αυτά, προσδοκώντας ψιχία από τη λεία σε μια (τουλάχιστον αβέβαιη) νίκη της Δύσης. Και σε κάθε περίπτωση, λησμονώντας ποια είναι η μοίρα των προθύμων, αδύναμων και δεδομένων. Η θέση τους δεν είναι γύρω από το τραπέζι, αλλά πάνω σε αυτό, στη θέση των εδεσμάτων.
ΥΓ.: Πώς συνδέεται άραγε το ποδόσφαιρο με τον πόλεμο; Γιατί στον Τύπο της 28/5/2025 διαβάσαμε, για τη «Νέα Στρατηγική Ασφαλείας» της Κομισιόν, τη ρητή αναφορά της γνωστής γερακίνας επιτρόπου για «καλύτερο έλεγχο των ξένων ιδιοκτητών» στα στρατηγικά λιμάνια!
** Δημοσίευση: efsyn.gr – 3 Ιουλίου 2025, – Ώρα 18:01 μμ.
*
*
*
*
►Διαβάστε επίσης…
About Author
